Εύγε Μαρία!!!

Επειδή προφανώς οι περισσότεροι δε θα το ξέρετε, λόγω των ποικίλων άλλων θεμάτων που χρήζουν πληροφόρησης (είδος βρακιού σταρς, τι πίνουν, πως το κάνουν, βαρυσήμαντες δηλώσεις κλπ) σας μεταφέρω τον άθλο μιάς αθλήτριας μας, που με μόνο εφόδιο το πείσμα και χορηγό την τσέπη της τον έφερε εις πέρας 3 μέρες πριν.
Διένυσε 540 χιλιόμετρα, τρέχοντας την απόσταση Αθήνα - Σπάρτη - Αθήνα - Μαραθώνας (δηλαδή 2 Σπάρταθλα και το μαραθώνιο της κλασσικής ανάποδα)

ΕΥΓΕ!
Συγχαρητήρια και στον προπονητή και δάσκαλο σου Τάκη Σκουλή.

http://www.runningnews.gr/?id=7637&parent=home

http://www.youtube.com/watch?v=4Yu-Ewumzq4&feature=player_embedded



Άντε και καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι. Την κοπανάω κι εγώ πάλι σε 2 ωρίτσες!!!!!!!

Ένας χρόνος χωρίς τη Μαρίνα

Τη γνώρισα αναπάντεχα το Νοέμβριο του 2007, σ’ ένα χώρο που δεν πολυπροσφέρεται για ρομαντισμούς, αλλά όπως ίσως γνωρίζετε, ο έρωτας είναι γκαβός, κουφός κι ανάποδος, ΑΜΕΑ δλδ.
Ήταν στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, που για δέκα μέρες φιλοξενούσε το ναυτικό σαλόνι.

Όταν την πρωτοείδα σάστισα, έμεινα να την κοιτάζω εκστασιασμένος…και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αυτή πρέπει να γίνει δικιά μου, να την κατακτήσω ως γνήσιος άντρας.

Οι καμπύλες της ήταν αξιοζήλευτες, το ταπεραμέντο της μοναδικό, ξεχείλιζε από ερωτισμό, το κοκκινάκι που φορούσε πάνω της απλά Θεϊκό…

Δεν κρατιόμουνα άλλο, κατεβάζω ένα σφηνάκι, την πλησιάζω, της χαμογελώ και χωρίς δεύτερη κουβέντα απλώνω το χέρι μου στις όμορφες καμπύλες της, κλείνοντας ταυτόχρονα τα μάτια μου ώστε η αφή να μεγαλουργήσει….

Τότε ήταν που με πλησιάζει ο αντιπρόσωπος της ΝΗΡΕΥΣ και μου λέει « Για ψαρεματάκι τη θέλεις τη βάρκα?»

Όχι ρε πούστη μου…μη μου γκρεμίζεις τ’ όνειρο…άσε με λίγο να ονειροπολήσω…σκέφτηκα

Λοιπόν, απαντώ, η βάρκα, το τρέιλερ που βλέπω και με 30άρα μηχανή ΥΑΜΑΗΑ δίχρονη και όχι αυτή που έχει πάνω, πόσο θα μου κοστίσει?

Τόσα.
Καλώς. Έπεσαν οι υπογραφές…………..

Και η βάρκα αφίχθη! Και το όνομα αυτής Μαρίνα!!
Τι σαμπάνιες σπάσαμε, τι μπύρες βραδυάτικα ήπιαμε στο Σαρωνικό μέχρι τη Σουβάλα Αίγινας, τι παραγάδια ρίξαμε, καθετές, συρτές, αρπαχτές (όχι όμως αλλαξοκολιές)










Πρωινά, απογεύματα, βράδυα αξημέρωτα, τι να πρωτοθυμηθώ από τις ευτυχισμένες στιγμές που μου χάρισε η Μαρίνα, το μέσο ανάμεσα σε μένα και τη θάλασσα, σε μένα και το κύμα…

Μα ο δαίμονας ζήλεψε την ευτυχία του κανίβαλου κι έστειλε τους δράκους του να του την κλέψουνε.
Έτσι λοιπόν σε μια νυχτί (τέτοια μέρα σαν πέρυσι) στη Λουμπάρδα Αγίας Μαρίνας, κάποιος/οι είχαν περισσότερο ανάγκη φαίνεται από μένα την εξωλέμβια και κόβοντας ντίζες τιμονιού, γκαζιού και ταχύτητας ξεβίδωσαν τη μηχανούλα και Λούης…

Να τους κοπούν τα δάχτυλα από την προπέλα οι καργιόληδες!!!!!!

Για 3 μέρες την άφησα εκτός πάρκιν (ετοίμαζα ρεμέντζο στον όρμο Λουμπάρδας για να αποφύγω την ταλαιπωρία του βάλε-βγάλε με το τρέιλερ) και την μπάνισαν οι @@##$%$#@#$%$%#$@.


ΥΓ: Ένα χρόνο τώρα, την έχω παραμελημένη, ούτε σκέπασμα δεν της έβαλα.
Όταν ξανασηκωθώ οικονομικά θα αγοράσω άλλη μηχανή, μέχρι τότε ζητούνται μπρατσωμένοι κωπηλάτες για ρομαντζάδα Πανσέληνου στις Φλέβες!



http://www.youtube.com/watch?v=IRQBnGSr_Cc&feature=related

Καλές διακοπές

Δεν την μπορώ τη ζέστη, προτιμώ το κρύο. Στο κρύο μπορείς να βάλεις κι ένα ρούχο παραπάνω (αν και υπάρχει τρόπος να τα βγάζεις και να ζεσταίνεσαι), στη ζέστη τι άλλο να βγάλεις? το πετσί σου??





Να περνάτε καλά, χωρίς προβλήματα και σκοτούρες κι ας μας κόβουν από παντού.
Μας λείπουν τα πολλά, τα λίγα τα έχουμε.


Το τραγουδάκι είναι του '65, τη χρονιά που εγκατέλειψα τον Παράδεισο!

Καλό μήνα, μου λείψατε!!

Αγαπητό παρεάκι, δε σας έγραψα κειμενάκι όχι γιατί σας "έγραψα", αλλά μόλις ξεμπέρδεψα ο καψερός από υποχρεώσεις (και) της τελευταίας στιγμής.
Ξέρετε, αυτές που έχεις προγραμματίσει εδώ και καιρό να κάνεις αλλά δεν το παίρνεις απόφαση κι όταν το αποφασίσεις, σου έρχονται υπό μορφήν χιονοστιβάδας άλλες τόσες!!!

Τα νέα μου, από το τελευταίο ταξιδάκι αγώνα στην Κατερίνη, αρκετά καλά, τελείωσε ο τελευταίος σοβαρός αγώνας της σαιζόν για το καλοκαίρι. Έπιασα το χρονικό στόχο που είχα βάλει με τον εαυτό μου (κάτω από 8 ώρες) και δεν έτυχα τραυματισμού.

Το κλου της εκδρομούλας: Μείναμε το 3ήμερο στην παραλία Κατερίνης. Σάββατο λοιπόν βράδυ (παραμονή αγώνα) είχε πανσέληνο και αφορμή γυρεύανε τα παραλιακά μπαράκια της παραλίας για παρακμιακά ξενυχτοπάρτυ. Βρίσκεται λοιπόν ένας ιδιαίτερα μελαψός τύπος στα φανάρια και μοιράζει φυλλάδια για πάρτυ πανσέληνου σε μπαράκι της περιοχής.
Επιμένει λοιπόν σε μένα και προτείνοντας μου το διαφημιστικό έντυπο μου φωνάζει "φουλ μουν, φουλ μουν"
Του απαντώ λοιπόν κι εγώ (καθόσον είχα έγερση 04:30) δε γίνεται διότι το πρωί "ξε μουν, ξε μουν"

Καλό μήνα λοιπόν να έχουμε (κι ας μην πήραμε επίδομα αδείας....από τα 60 μου και μετά!!!), μπανάκια μανάκια, μπρατσάκια, κουβαδάκια, βοτσαλάκια, καβουράκια (όχι στις τσέπες)



Φωτό Ολύμπου δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί, σε καμιά εβδομάδα στο http://www.go-mrp.com/

Καλοκαιρινές νύχτες

Αγαπητά μου παιδιά, σε αντίθεση με τη σημερινή μετεωρολογικά βροχερή νύχτα που αποτελεί την εξαίρεση, σας εύχομαι να έχετε καυτές και αισθησιακές καλοκαιρινές νυχτοαπολαύσεις και όχι μόνο.
Από εμέ την ευχή μου για ένα όμορφο και ξέγνοιαστο Παρασκευατοσαββατοκύριακο.



Μα καλά πού το ξέθαψα πάλι??? :)))

Έγινες τελικά? Αίγινα ναί

Κοντά είναι, χρόνια είχα να πάω, και για να μη βρεθώ πάλι στην κωλοτρυπίδα του διαόλου στην παραλιακή μεσημέρι Κυριακής, είπα να πεταχτώ για ΣΚ Αίγινα.
Να κοροιδέψουμε λίγο το νου, να νομίσουμε ότι είμαστε διακοπές επειδή θα ξενοκοιμηθούμε...με το ίδιο ταίρι βέβαια, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Φορτώσαμε λοιπόν πουρνό Σαββάτου το σακ βουαγιάζ μας στο i10 και ντουγρού για Πύλη 8.
Στο τσακ ίσα που προλάβαμε ... και το καλό αποβιβαστήκαμε και πρώτοι!




Κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο (100 μέτρα από το λιμάνι) τακτοποιούμαστε, βάζουμε μαγιώ και την κοπανάμε γιά Πέρδικα.
Η Θάλασσα καθαρή, δροσερή, καταγάλανη και ο φραπές παγωμένος, μέτριος και θεριακλής.


Τσιμπάμε κάτι στα πρόχειρα και επιστρέφουμε για χαλάρωμα στο δωμάτιο, διότι έχουμε και αγώνα το απόγευμα!!
Ναι λοιπόν, το τερπνόν μετά του ωφελίμου, έχει ένα τρεξιματάκι το απόγευμα και ΔΕΝ πρέπει να καταναλώσω πολύτιμους υδατάνθρακες.

17:30 δίνεται η εκκίνηση από τη Σουβάλα, ευτυχώς ο καιρός μας λυπήθηκε και έστειλε κάτι συννεφάκια να καλύψουν τον ήλιο καθώς κι ένα δροσερό αεράκι να μας συντροφεύει στη διαδρομή.
Είναι γεγονός πάντως ότι στα πρώτα 9 χιλιόμετρα που ήταν ανηφορικά, αναρωτιόμουνα πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι, που καλοκαιριάτικα άφησα τις παραλίες για να ξεφυσάω ιδροκοπώντας στην καυτή άσφαλτο...
Με τα πολλά με τα λίγα, τερματίζουμε τελικά στο λιμάνι και ντουγρού στο ξενοδοχείο για μπάνιο. Ααααχ, τότε μόνο καταλαβαίνεις την αξία του νερού και συνειδητοποιείς ότι πράγματι ο Γ' (φανερός) Παγκόσμιος θα είναι για τον έλεγχο των υδάτινων πόρων.

Βραδάκυ επιλέγουμε για φαγητό ένα χαριτωμένο ταβερνάκι με μεγάλη αυλή και η έκπληξις της βραδυάς είναι ότι έχει θεατρική παράσταση!
Έχουν τοποθετήσει μιά ξύλινη εξέδρα, ένα πρόχειρο λιτό σκηνικό αλλά με νεανικό ενθουσιασμό οι 6 συνολικά ηθοποιοί ενσάρκωσαν πολύ καλά το ρόλο τους στο έργο του Ιονέσκο "η φαλακρή τραγουδίστρια"
Βέβαια δεν τον έχω και σε ιδιαίτερη καλλιτεχνική εκτίμηση τον Ρουμάνο, αλλά για την περίσταση ήταν καλός, σε συνδυασμό βέβαια με τις παγωμένες Κάιζερ θα έλεγα τέλεια!!

Αργάμισυ επιστρέφουμε στην κλίνη μας, όπου όμως δεν κοιμηθήκαμε καλά γιατί όλο το βράδυ ψάχναμε τα μάτια μας, αλλά με την αυγή τα βρήκαμε, τα φορέσαμε και τα κλείσαμε επιτέλους για ύπνο.

Κυριακή μεσημέρι τεμπέλικη έγερσις, πρωινομεσημεριανό στο λιμάνι, βολτίτσα με το αλογόκαρο πέριξ της Χώρας και απόγευμα επιβίβαση στο φέρυ για επιστροφή στο κλεινόν άστυ.

Μάνος Χατζιδάκις (16 χρόνια μακρυά μας αλλά πάντα δίπλα μας)

Σαν σήμερα πριν 16 χρόνια, έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος συνθέτης.

Αισθάνομαι τρομακτικά μικρός κι ανήμπορος για να μιλήσω για τη ζωή του.
Άλλωστε ότι πληροφορία θέλετε μπορείτε να την αντλήσετε είτε από την ιστοσελίδα του (http://www.hadjidakis.gr) είτε από τις χιλιάδες πηγές πληροφόρησης (Βικιπαίδεια κλπ) που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο.





Να σημειώσω μόνο ότι το Όσκαρ μουσικής που είχε λάβει το 1960 (Τα παιδιά του Πειραιά) το είχε παραπεταμένο στο πατάρι και κάποια στιγμή όταν το ανακάλυψε η αδελφή του το πούλησε και αγόρασαν το σπίτι που μένανε (συζούσε με την αδελφή του)


Σας παραθέτω 4 αγαπημένα μου κομμάτια

http://www.youtube.com/watch?v=qQL0RAkDOSk

http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2cd36RU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=lImBKj9KV0k

http://www.youtube.com/watch?v=qEQxh1-FR5E&feature=related