Ĉu la papuoj de Indonezio neeviteble malaperos ?

"SBY aŭ iu alia, vi scias ... La kuboj estis ĵetitaj antaŭlonge." Kaj post mallonga silento : "Por ni, ĉiam estas iu generalo. Generalo bum-bum !".
Linus sin turnas al sia amiko Agus, tridek-iom-jara, papuo kiel li.
Por ili, kiel por multaj aliaj, la reelektiĝo je la 8-a de junio 2009 de Susilo Bambang Yudhoyono - SBY - kiel prezidanto de la Respubliko Indonezio, estis antaŭvidebla.
Ambaŭ estas el Ĝajapuro, la provinca ĉefurbo de Papulando, la okcidenta parto de la insulo Nov-Gvineo. Baldaŭ postenigotaj kiel oficistoj, ili trejnas en Surabajo, dissterniĝanta urbo de la provinco Orienta Javo, kun ĉirkaŭ dek kvin kolegoj, plejparte javanoj.
Ekde januaro 2002, Papulando ĝuas la statuson de aŭtonomeco, sed multaj kondiĉoj de la leĝo restas malobservigataj.

"Anstataŭ sendependeco", diras Agus, "ni havas specialan aŭtonomecon - tiel speciala, ke ĉiuj malfidas ĝin.
Koncerne min, mi nur scias ke mi fine min trovos en laborposteno en alia distrikto, en suda Papulando.
Laŭ papuaj kampanjantoj por sendependeco, mi estas perfidulo. Por la plimulto de niaj instruistoj, kiuj estas javanoj, mi estas makako kiun ili provas tenti malsupreniri el la arboj. Por mi, mi nur volas nutri mian familion." Li paŭzas dum grupo eliras el la hotelo. La temo estas ekstreme delikata ...

La centra registaro dividas la teritorion kaj ĝiajn popolojn

Antaŭ kelkaj monatoj, papuoj armitaj per arkoj kaj sagoj atakis policejon en la periferio de Ĝajapuro.
La polico ekpafis, kaj mortigis unu ataktanton.
La indonezia gazetaro kondamnis la papuajn sendependismajn movadojn pro tio, ke ili provis saboti liberan balotadon en jam demokratia lando.
"Libera ? Demokratia ? Kial, do, Papulando ankoraŭ kalkulas siajn mortintojn ?" postulas scii Agus kolere.

http://www.youtube.com/watch?v=VnWxUZ29kvs