Επίσκεψη στον γιατρό (Μέρος 2ο)

...........................
Η πόρτα του ιατρείου του ήταν μισάνοιχτη.
Απόρησα μπαίνοντας, γιατί παρατήρησα ότι ήταν θωρακισμένη, παράξενο για εσωτερική πόρτα… διάφορες σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου.
Αντικρίζω μία φαλάκρα με γυαλιά, που γυάλιζε από το λουξ φωτιστικό οροφής και που φόραγε άσπρη ρόμπα
Ήταν γύρω στα πενήντα πέντε με αρκετά παραπανίσια κιλάκια πάνω του και απροσδιόριστο ύψος, καθόσον δεν μπήκε στον κόπο να σηκωθεί για την τυπική χαιρετούρα.

«Καλησπέρα, κάθισε» μου είπε η φαλάκρα
«Κα…καλησπέρα» κατάφερα να ψιθυρίσω
«Για βγάλτονε έξω το γαργαλιάρη σου»
«Τον ποιόν?» απαντώ
«Έλα, έλα δε δουλεύω με την ώρα, τελείωνε»
«Μα γι αυτό ήρθα γιατρέ μου, επειδή τελειώνω γρήγορα»
«Αχά, είσαι και αυθάδης» μου αντιπρότεινε και έσφιξε στα χέρια του ένα εργαλείο που φάνταζε στα μάτια μου ως πεοκόφτης!!

Από την αγωνία μου ο χρηστάκης είχε λουφάξει σε μια γωνιά του calvin klein και δεν ξεκολλούσε με τπτ. Μόνο όταν τον απείλησα ότι θα χρησιμοποιούσα σφυρί και σκαρπέλο για να τον βγάλω, έδειξε συγκατάθεση.
Πρόβαλε δειλά το κεφαλάκι του κοιτώντας εξονυχιστικά το χώρο. Καταρχήν ενοχλήθηκε από τον άπλετο φωτισμό του πεδίου, νιώθοντας άβολα, ξέροντας ότι πάσχει από φωτοφοβία. Με τα πολλά βολεύτηκε όπως όπως πάνω στο προτασσόμενο λευκό πετσετάκι.

«Αυτός είναι ο βιαστικός μπαγασάκος?» βιάστηκε να προσθέσει ο ντόκτορας
«Σιγά τον πολυέλαιο» παραλίγο και θα ήθελα τσιμπιδάκι φρυδιών για να τον πιάσω και μεγενθυντικό φακό για να τον επεξεργαστώ!
«Α γιατρέ μου, ως εδώ και μη παρέκει, είναι υποκειμενικότατη η άποψη σας, διότι τον βλέπετε να παίζει εκτός έδρας και στο πεδίο ως ηττημένο και όχι ως νικητή πολεμιστή»
«Γιατί πάσχει από διχασμό προσωπικότητος?» χε χε χε χε ακούστηκε το σαρδόνιο χαμόγελο του.

«Δε θα αργήσουμε πολύ» μου είπε και έβγαλε από την τσέπη της ρόμπας του μία ένεση.
«Τι είναι αυτό γιατρέ?» απήντησα φοβισμένος, εγώ για θεωρητική και μόνο εξέταση-συζήτηση ήρθα.
«Τι θες να είναι? Ένεση ξυλοκαίνης, δε θα πονέσεις καθόλου με την τοπική αναισθησία και ούτε που θα νιώσεις την περιτομή»
«Την ποιά????» φώναξα αγανακτισμένος βάζοντας πάλι πίσω το χρηστάκι στο σώβρακο του, ανεβάζοντας μάλιστα με τέτοια δύναμη το φερμουάρ που κόντεψα να τον αποκεφαλίσω μόνος μου.
«Καλά δε σου είπανε ότι με την περιτομή θα λυθεί το πρόβλημα σου? Θα σου κόψουμε το πετσάκι, η βάλανος θα είναι μόνιμα έξω, άρα αδρανοποιούνται τα νεύρα ευαισθητοποίησης και έτσι θα αργήσεις να φτάνεις σε οργασμό»

«Τι λε ρε χασάπη, για δόντι τον πέρασες να τον απονευρώσεις?»
«Σαμποτάζ μου κάνετε όλοι σας? Χαμούρες ε χαμούρες, να κάνεις περιτομή στα @@ σου καριόλη και λοβοτομή στον ανύπαρκτο εγκέφαλο σου» και σηκώθηκα να φύγω.
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα και η γραμματέας που άκουσε τη φασαρία και ανησύχησε και πέφτει πάνω μου.
«Τι πάθατε κύριε? Γιατί φωνάζετε έτσι? Θορυβούνται οι πελάτες του φουαγιέ» μου είπε.
Εφόσον της εξήγησα τι να κάνει ακριβώς με τους πελάτες της για να τους καθησυχάσει, φεύγω χτυπώντας την πόρτα πίσω μου.
Λίγο προτού κατέβω τις σκάλες και φτάσω στην εξώπορτα γυρίζω και φωνάζω δυνατά:
«Ντόκτοραααααα, εντάξει δεν έχεις προστάτη, βγάλε τώρα το χέρι μου από τον κώλο σου»

Σειρά μου τώρα να μειδιάσω και ήδη αρχίζει το κανιβαλικό μυαλό μου να καταστρώνει την εκδίκηση μου στον υπαίτιο της ιατρικής επισκέψεως…

http://www.youtube.com/watch?v=0HSYhHU-PGA