Ο κοντινός μας άγνωστος

Είχα καιρό να γράψω, είχα δώσει ρεπό στην πένα μου και το πληκτρολόγιο έκανε (αν και μαύρο) λευκή απεργία.
Χρειαζόμουνα εδώ που τα λέμε και λίγο χαλάρωση, ιντερνεταπεξάρτηση και χρόνο για τον εαυτό μου. Τον εαυτό μου??? Αχά!

Ευκαιρία λοιπόν να μιλήσουμε λίγο για τους εαυτούς μας. Ναι καλά ακούσατε, να μιλήσουμε για αυτόν τον κοντινό άγνωστο, τον εαυτό μας.
Αυτόν που νομίζουμε ότι ξέρουμε και τον ορίζουμε αλλά συνήθως μας ξαφνιάζει με τις συμπεριφορές του.

Το ότι κατοικοεδρεύει μέσα μας δε σημαίνει ότι αυτομάτως γίνεται και εγκάρδιος φίλος μας. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Αν δεν μπορούμε να τα βρούμε πρώτα από τον εαυτό μας και με τον εαυτό μας, πώς θα τα βρούμε με τους υπόλοιπους?
Εντάξει συμφωνώ, δεν τον διαλέξαμε, μας έτυχε, όπως μας έτυχε και η αρχοντομουτσουνάρα μας, τουλάχιστον ας συμβιβαστούμε μαζί του.
Στο κάτω κάτω της γραφής αυτός είναι ο πραγματικός... ο ενστικτώδης, ο ευέξαπτος, ο συναισθηματικός, ο ιδιόμορφος, μερικές φορές ίσως και αυτοκαταστροφικός.
Το άλλο, το κοινωνικό δημόσιο πρόσωπο, είναι το προσωπείο που έχουμε καλλιεργήσει για να καλύψουμε τις ανασφάλειες μας και τα ελαττώματα μας.

Όσο πιό πολύ ομοιάζουν αυτά τα δύο τόσο πιό πολύ βρισκόμαστε σε ψυχική ισορροπία και ηρεμία.
Το ένστικτο έναντι στη λογική.
Μιά λογική που τις περισσότερες φορές είναι μία κατασκευασμένη παρωπίδα που υπόκειται στους ηθικούς νόμους της κοινωνίας που μεγαλώσαμε και αποτελεί τροχοπέδη στα θέλω μας. Σπάστε επιτέλους τις αλυσίδες και τα δεσμά που στραγγαλίζουν το κεφάλι σας. Απελευθερωθείτε!

Μη φυλακίζετε τα θέλω σας, μην καταστρέφετε τα όνειρα σας πριν καν γεννηθούν. Οτιδήποτε μας ευχαριστεί θεωρείται κατακριτέο. Είμαστε επηρεασμένοι από θρησκόληπτες αντιλήψεις αιώνων, νομίζοντας ότι τα ένστικτα μας είναι αμαρτωλά. Όχι λοιπόν, καλώς ή κακώς με το ένστικτο ενεργούμε στο 90% των ενεργειών μας, έτσι είμαστε "κατασκευασμένοι" είναι στο dna μας.

Τα σαβουάρ βιβρ, τα κάθε λογής γαλλικά κολλέγια, οι ώρες των κατηχητικών με τη χριστιανική δουλική κατήχηση, αρκετοί ηθικοί άγραφοι νόμοι είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που οφείλουμε στον εαυτό μας να σπάσουμε.
Πως θα το καταφέρετε? Θα ξεγελάσετε το μυαλό σας χρησιμοποιώντας το ανάποδα. Ανακαλύψτε τη λογική της αυτόγνωσης & παραμερίστε κάπου την αυτοκριτική.
Η αυτόγνωση είναι η οδός της αλήθειας, η αυτοκριτική εξ ορισμού παραπέμπει σε απολογία.

Και μη μου πείτε ότι ενεργείτε και συμπεριφέρεστε όπως θέλετε και αισθάνεστε γιατί δε θα σας πολυπιστέψω.
Μη δυστυχείτε για τους άλλους ή για την τετράγωνη ψυχρή λογική που μας έχουν επιβάλλει. Μη γεμίζετε περισσότερους κανόνες το κεφάλι σας. Αφεθείτε...νιώστε...αισθανθείτε...ερωτευτείτε...
Η ζωή είναι μικρή, πολύ μικρή και δυστυχώς μόνο ΜΙΑ!
Ξεφύγετε, πως?
Δε συνηθίζω να δίνω μασημένη τροφή, τεμπελιάζει το μυαλουδάκι μας, σκεφτείτε κάτι, οτιδήποτε νομίζετε ότι θα σας χαροποιήσει... Αλλά μη μείνετε μόνο με τη σκέψη, υλοποιείστε το.
Αποφεύγετε πχ δια ροπάλου την τηλεόραση. Αποβλακώνει!!!
Ακούστε αν θέλετε ειδήσεις από το ραδιόφωνο.
Όποτε μπορείτε κάντε έναν περίπατο στη φύση (βουνό, παραλία, άλσος ότι υπάρχει πλησίον σας)
Ανοίξτε το καρνέ των τηλεφώνων σας και τηλεφωνείστε σε κάποιον φίλο/η σας που έχετε καιρό να τον ακούσετε, θα χαρείτε και οι δύο.
Χαμηλώστε το φωτισμό στο σπίτι, κλείστε τα παράθυρα για ηχομόνωση και αν δεν έχετε ζεύγος για να βγάλετε τα μάτια σας, ανοίξτε ένα άλμπουμ φωτογραφιών και ξεφυλλίστε το. Θα επανέλθουν μνήμες και συγκινήσεις. Αν σας έρθει κλάψτε ελεύθερα, θα νιώσετε καλύτερα.

Το βιντεοτράγουδο που ακολουθεί, το αφιερώνω σε όσους/ες νιώθουν εγκλωβισμένοι.
Το σφυρί σπασίματος να ψάξουν να το βρούν μόνοι τους.
Επειδή το φόρτωμα στο γιουτιούμπι τώρα τελευταία αυνανίζεται ασυστόλως (και καλά κάνει γιατί έτσι νιώθει κι αυτό ελεύθερο & ανάλαφρο) παραθέτω τη URL διεύθυνση: http://www.youtube.com/watch?v=RoDu6Um985k