Αντικανίβαλος

Σε παρακολουθώ αθόρυβα, από την πρώτη σου ανάρτηση, και προσπαθώ να παίξω ένα παιχνίδι μαζί σου.
Τι παιχνίδι? Χχμμμ, μοναχικό, αλλά χρειάζονται τουλάχιστον δύο!
Πώς γίνεται αυτό? Κι όμως.
Προσπαθώ να μαντέψω την επόμενη ανάρτηση σου, το θέμα σου, τους φανταστικούς ή μη ήρωές σου, το στυλ σου, ακόμη και τα σχόλια σου.
Γιατί? Δεν είπαμε? Παίζω…και το παιχνίδι μου είναι να μαντεύω τους δρόμους του μυαλού σου.
Δεν είναι δύσκολο ξέρεις, στην αρχή το θεωρούσα αδύνατο, όχι γιατί είσαι τόσο απρόβλεπτος αλλά επειδή είσαι εκρηκτικά ενθουσιώδης και ευέλικτος.
Σε έμαθα όμως, μου πήρε λίγο χρόνο αλλά σε έμαθα…
Γιατί διάλεξα εσένα? Ας γελάσω, ποιος σου είπε ότι είσαι ο μόνος? Είσαι ένας από τους πολλούς, τους πάμπολλους που κυκλοφορούν επώνυμα ανώνυμοι στον κυβερνοχώρο…

Σιγά σιγά, που ρουφούσα τον τρόπο σκέψης σου, άρχισα να βλέπω τις αδυναμίες σου και τον άστοχο τρόπο σου να τις καλύψεις…πίσω από ανούσια πειράγματα που εσύ τα βαπτίζεις νόστιμα, πίσω από κούφιες ηθικοπλαστικές ιδεολογίες που τις θεωρείς τρόπο ζωής… είναι τόσα πολλά…

Τρέχεις, προσπαθείς να ξεφύγεις αλλά δε σε έπεισε ποτέ κανείς ότι η καθημερινότητα είναι πιο γρήγορη από σένα, σε φτάνει, σε ζώνει, σε καταστρέφει.
Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, χάνοντας άσκοπα πόντους αισιοδοξίας που κερδίζονται τόσο δύσκολα.

Νομίζεις ότι έχεις βρει το νόημα της ζωής, μάλλον τον τρόπο να αποφεύγεις να αντικρύσεις κατάματα το πεπρωμένο σου, πόσο μικρός και ανίσχυρος είσαι, σε λυπάμαι.
Το παίζεις εξερευνητής, σου αρέσει λες το μυστήριο και σε ωθεί η περιέργεια σου, ας γελάσω, δεν έχεις καταλάβει ακόμη ότι η περιέργεια δε σκότωσε ποτέ τη γάτα αλλά η γάτα την περιέργεια…

Παν-σέληνος

Μπορεί να μην είναι το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, μπορεί να μην είναι ανοιχτοί οι αρχαιολογικοί χώροι προσφέροντας ήχο & φως, είναι όμως ανοιχτός ο κανίβαλος να σας θυμίσει να βγείτε στην αυλή ή στο μπαλκόνι σας και να αφουγκραστείτε παρέα με το ταίρι σας (ή μόνοι σας) με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί (κάντα 2-3), ή να πάτε μιά βολτίτσα (παίζει και ο Λυκαβηττός) και να απολαύσετε τον νυχτερινό ετεροφωτισμό του σημερινού φεγγαριού...

http://www.youtube.com/watch?v=eBKYuBvraGU

http://www.youtube.com/watch?v=3LiAlHJ-mVc

http://www.youtube.com/watch?v=nFiaE_sbd1E

http://www.youtube.com/watch?v=uhxYkleSgYQ&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=u5dSibakuhs&feature=related

Θυμήθηκα τώρα μία ραδιοφωνική εκπομπή (Λύκειο πήγαινα ακόμη '82 - '83)στην ΕΡΑ (έτσι τη λέγανε τότε?) "Σκάλα για τ' αστέρια" που παρουσίαζε η Μαριτίνα Πάσαρη. Έβγαζα το κρεβάτι μου καλοκαιροβραδυάτικα στο μπαλκόνι και απολάμβανα τη μουσική αγναντεύοντας τ' αστέρια.

http://www.youtube.com/watch?v=2eL0LuZsm6Y&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=Yvbdw85eKY8

http://www.youtube.com/watch?v=8kGHvY6V4IE

Αλλοδαπά:

http://www.youtube.com/watch?v=Uhdajt0C1sE

http://www.youtube.com/watch?v=tvpmfzAUiWM

http://www.youtube.com/watch?v=JjCre83iPjE

http://www.youtube.com/watch?v=d78K4rCEfAo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=1hKSYgOGtos

http://www.youtube.com/watch?v=G9xrlHiDxxA

http://www.youtube.com/watch?v=LRqUONe_aAI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=c4NoZtmxf6o

http://www.youtube.com/watch?v=mbv-LcdLY-Y

http://www.youtube.com/watch?v=Unnh0T2Ftro

http://www.youtube.com/watch?v=3uULrrk2Vqo

http://www.youtube.com/watch?v=RMA-_ElvKsk






Και μην ξεχνιόμαστε...αφεθείτε
Είναι ο μόνος τρόπος για να είστε πάντα χαμογελαστά παιδιά.
Όσο γι αυτούς που σας πικραίνουν? Λυπηθείτε τους... μεγάλωσαν πριν την ώρα τους...

Κανίβαλος ο αμαρτωλός

Πάτερ αμάρτησα...ναι, αμάρτησα.
Έκανα εσωσυζυγική σχέση, με τη γυναίκα μου!!
Πώς μπόρεσα?? Δεν ξέρω Πάτερ, αδυναμία της στιγμής...
Ήμουνα ήρεμος, ατάραχος, ανάλαφρος και δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ...
Το συνειδητοποίησα μόνο όταν όλα είχαν τελειώσει...΄
Έχω πιθανότητες συγχώρεσης ή όλα έχουν χαθεί πιά???

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Όλα άρχισαν από ένα αθώο ξυσιματάκι πλάτης ...τι να κάνουμε έχουμε τις αδυναμίες μας και γυρνάμε πλάτη στη σύζυγο μας προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τα νυχάκια της.
Και κει που γουργούριζα σα γατί από την ηδονή του ξυσίματος, ξάφνου, απροετοίμαστα, ο Χριστάκης μου αναστήθηκε.
Βρε τι στο καλό μου βραδιάτικα? άσε που η απόλαυση της πλάτης εξαφανίστηκε...
Εφαρμόζω αμέσως σχέδιο παραπλάνησης του χριστάκη, μα του κάκου...σημαιοφόρος αυτός.
Ταλαιπωρώ το μυαλό μου ώστε να του αποσπάσω την προσοχή...άκαρπο, ο σατανάς κυρίευσε το μυαλό μου.
Διότι ως γνωστόν, ο Θεός προίκισε τον άνδρα με μυαλό και πέος, αλλά με τόσο λίγο αίμα, που να μπορεί να λειτουργεί μόνο το ένα από τα δύο, ΠΟΤΕ ταυτόχρονα και τα δύο!
Τι να κάνω ο καψερός...πιστός στην προ-προηγούμενη μου ανάρτηση αφέθηκα...

Και τώρα εδώ, να απολογούμαι ενώπιον σας, ζητώντας ταπεινά συγχώρεση και έλεος.
Ξέρω ότι έχω ξεπέσει στα μάτια σας και στην υπόληψη σας, ότι αποκαθηλώθηκα σε μιά στιγμή, αλλά σας εκλιπαρώ...φανείτε ανώτεροι και δώστε μου ακόμη μία ευκαιρία.
Δεν είμαι τόσο δυνατός όσο εσείς, γιατί να μην μπορείτε να ξεχωρίσετε και να δικαιολογήσετε τη διαφορετικότητα?
Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω... αλήθεια πώς μπόρεσα?
Δε σας ζητώ να με δικαιολογήσετε, ίσως φταίει η κανιβαλική μου φύσις, τι να πω... ακόμη κι αν έπεσα τόσο χαμηλά.
Άλλωστε όπως λέει και ο λαός μας "Ο αναμάρτητος πρώτος το προφυλακτικό βαλέττω"

Σας αφήνω τώρα, αγόρασα από e-bay μαστίγιο και τρέχω για να αυτομαστιγωθώ.
Σε όποιον του περισεύουν χειροπέδες, παρακαλώ όπως τις αποστείλει μειλεκτρονικώς, βοηθούν στον εξαγνισμό.

Και επειδή ξέρω τις μουσικές σας ευαισθησίες και πόσο εκλεκτικοί είστε, απολαύστε το:
http://www.youtube.com/watch?v=Ph6r9vS1uIU&feature=related

(Εμένα μου το συνέστησε ο εξομολογητής μου να το ακούω 10 φορές ημερησίως, πριν του μαστιγώματος)

Παραγγελιάααααα...

Αφιερωμένο στον συνεχιστή του Ιπποκράτη iamaticus, που έλαμψε δια της βροντερής του εισόδου στο μπλόγκι μου.

Χοροί, σπασίματα, λουλούδια, χαρτοπετσέτες, σαμπάνιες παντός είδους & χρήσης, πιάτα, σερβίτσια και λοιπά παρελκόμενα επιβάλλονται εντός και εκτός κανιβαλικής πίστας.
Και το κρασί δωρεάν...

(Στο μέλλον επιφυλάσσομαι να στιχουργήσω, συμπεριλαμβάνοντας όλους τους ενεργούς μου αναγνώστες. Δώστε μου λίγο χρόνο και θα το δείτε δημοσιευμένο)

Ο κοντινός μας άγνωστος

Είχα καιρό να γράψω, είχα δώσει ρεπό στην πένα μου και το πληκτρολόγιο έκανε (αν και μαύρο) λευκή απεργία.
Χρειαζόμουνα εδώ που τα λέμε και λίγο χαλάρωση, ιντερνεταπεξάρτηση και χρόνο για τον εαυτό μου. Τον εαυτό μου??? Αχά!

Ευκαιρία λοιπόν να μιλήσουμε λίγο για τους εαυτούς μας. Ναι καλά ακούσατε, να μιλήσουμε για αυτόν τον κοντινό άγνωστο, τον εαυτό μας.
Αυτόν που νομίζουμε ότι ξέρουμε και τον ορίζουμε αλλά συνήθως μας ξαφνιάζει με τις συμπεριφορές του.

Το ότι κατοικοεδρεύει μέσα μας δε σημαίνει ότι αυτομάτως γίνεται και εγκάρδιος φίλος μας. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Αν δεν μπορούμε να τα βρούμε πρώτα από τον εαυτό μας και με τον εαυτό μας, πώς θα τα βρούμε με τους υπόλοιπους?
Εντάξει συμφωνώ, δεν τον διαλέξαμε, μας έτυχε, όπως μας έτυχε και η αρχοντομουτσουνάρα μας, τουλάχιστον ας συμβιβαστούμε μαζί του.
Στο κάτω κάτω της γραφής αυτός είναι ο πραγματικός... ο ενστικτώδης, ο ευέξαπτος, ο συναισθηματικός, ο ιδιόμορφος, μερικές φορές ίσως και αυτοκαταστροφικός.
Το άλλο, το κοινωνικό δημόσιο πρόσωπο, είναι το προσωπείο που έχουμε καλλιεργήσει για να καλύψουμε τις ανασφάλειες μας και τα ελαττώματα μας.

Όσο πιό πολύ ομοιάζουν αυτά τα δύο τόσο πιό πολύ βρισκόμαστε σε ψυχική ισορροπία και ηρεμία.
Το ένστικτο έναντι στη λογική.
Μιά λογική που τις περισσότερες φορές είναι μία κατασκευασμένη παρωπίδα που υπόκειται στους ηθικούς νόμους της κοινωνίας που μεγαλώσαμε και αποτελεί τροχοπέδη στα θέλω μας. Σπάστε επιτέλους τις αλυσίδες και τα δεσμά που στραγγαλίζουν το κεφάλι σας. Απελευθερωθείτε!

Μη φυλακίζετε τα θέλω σας, μην καταστρέφετε τα όνειρα σας πριν καν γεννηθούν. Οτιδήποτε μας ευχαριστεί θεωρείται κατακριτέο. Είμαστε επηρεασμένοι από θρησκόληπτες αντιλήψεις αιώνων, νομίζοντας ότι τα ένστικτα μας είναι αμαρτωλά. Όχι λοιπόν, καλώς ή κακώς με το ένστικτο ενεργούμε στο 90% των ενεργειών μας, έτσι είμαστε "κατασκευασμένοι" είναι στο dna μας.

Τα σαβουάρ βιβρ, τα κάθε λογής γαλλικά κολλέγια, οι ώρες των κατηχητικών με τη χριστιανική δουλική κατήχηση, αρκετοί ηθικοί άγραφοι νόμοι είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που οφείλουμε στον εαυτό μας να σπάσουμε.
Πως θα το καταφέρετε? Θα ξεγελάσετε το μυαλό σας χρησιμοποιώντας το ανάποδα. Ανακαλύψτε τη λογική της αυτόγνωσης & παραμερίστε κάπου την αυτοκριτική.
Η αυτόγνωση είναι η οδός της αλήθειας, η αυτοκριτική εξ ορισμού παραπέμπει σε απολογία.

Και μη μου πείτε ότι ενεργείτε και συμπεριφέρεστε όπως θέλετε και αισθάνεστε γιατί δε θα σας πολυπιστέψω.
Μη δυστυχείτε για τους άλλους ή για την τετράγωνη ψυχρή λογική που μας έχουν επιβάλλει. Μη γεμίζετε περισσότερους κανόνες το κεφάλι σας. Αφεθείτε...νιώστε...αισθανθείτε...ερωτευτείτε...
Η ζωή είναι μικρή, πολύ μικρή και δυστυχώς μόνο ΜΙΑ!
Ξεφύγετε, πως?
Δε συνηθίζω να δίνω μασημένη τροφή, τεμπελιάζει το μυαλουδάκι μας, σκεφτείτε κάτι, οτιδήποτε νομίζετε ότι θα σας χαροποιήσει... Αλλά μη μείνετε μόνο με τη σκέψη, υλοποιείστε το.
Αποφεύγετε πχ δια ροπάλου την τηλεόραση. Αποβλακώνει!!!
Ακούστε αν θέλετε ειδήσεις από το ραδιόφωνο.
Όποτε μπορείτε κάντε έναν περίπατο στη φύση (βουνό, παραλία, άλσος ότι υπάρχει πλησίον σας)
Ανοίξτε το καρνέ των τηλεφώνων σας και τηλεφωνείστε σε κάποιον φίλο/η σας που έχετε καιρό να τον ακούσετε, θα χαρείτε και οι δύο.
Χαμηλώστε το φωτισμό στο σπίτι, κλείστε τα παράθυρα για ηχομόνωση και αν δεν έχετε ζεύγος για να βγάλετε τα μάτια σας, ανοίξτε ένα άλμπουμ φωτογραφιών και ξεφυλλίστε το. Θα επανέλθουν μνήμες και συγκινήσεις. Αν σας έρθει κλάψτε ελεύθερα, θα νιώσετε καλύτερα.

Το βιντεοτράγουδο που ακολουθεί, το αφιερώνω σε όσους/ες νιώθουν εγκλωβισμένοι.
Το σφυρί σπασίματος να ψάξουν να το βρούν μόνοι τους.
Επειδή το φόρτωμα στο γιουτιούμπι τώρα τελευταία αυνανίζεται ασυστόλως (και καλά κάνει γιατί έτσι νιώθει κι αυτό ελεύθερο & ανάλαφρο) παραθέτω τη URL διεύθυνση: http://www.youtube.com/watch?v=RoDu6Um985k

Πώς άνθισαν απόψε τα φιλιά μου

Πώς άνθισαν απόψε τα φιλιά μου
κ’ έγιναν τα ξερά μου χείλια κήποι
και στα νεκρά σκίρτησαν σωθικά μου
παλιοί λησμονημένοι κάποιοι χτύποι;

Ανέστη, Θέ μου, ο πόθος του έρωτα μου,
που ο χωρισμός τον νέκρωσε κι η λύπη
απόψε μες στην άρρωστη καρδιά μου
που ο πόνος κι ο καημός δεν απολείπει!

Λουλούδια ευωδιαστά γίναν οι πόνοι
και το σφιχτό μου στόμα αχνά γελάει
θαρρώντας πως η αγάπη το σιμώνει....

Πιο γρήγορα το στήθος μου χτυπάει
από μια σκέψη που έκανα και μόνη
που πέρασε σα σύννεφο και πάει...

Ρίτα Μπούμη Παππά


Να έχετε ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο.
Εις Δευτέραν τα σπουδαία.

Αίσχος

Δεν ξέρω κατά το πόσο είναι αναρχικοί, αυτοαποκαλούνται αναρχικοί ή κατά πόσο έχουν διαβάσει Μπακούνιν ή οτιδήποτε άλλο, για μένα είναι δολοφόνοι.
Κάψτε ότι θέλετε ρε τσογλάνια, αλλά όχι όταν υπάρχουν ανθρώπινες ψυχές στα κτίρια.
Το κρίμα στο λαιμό σας.

Θα βγούν πολλές φωνές, θα ακουστούν όλες οι απόψεις, από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αλλά ουδείς βέβαια θα αναλάβει την ευθύνη.
Ποτέ και κανείς εδώ δεν είναι υπεύθυνος.

Κρίμα...
Και οι τρεις πήγατε άδικα.
Και μάλιστα δε θα χαρακτηριστείτε και ήρωες...

Τα συλληπητήρια μου στις οικογένειες των θυμάτων. Όχι τόσο για τον άδικο χαμό τους όσο για την καπίλευση τους αργότερα από τα κάθε μορφής δημοκρατικά κόμματα και ΜΜΕ.

Κάποιος να ανάψει το φως...

Επίσκεψη στον γιατρό (Μέρος 2ο)

...........................
Η πόρτα του ιατρείου του ήταν μισάνοιχτη.
Απόρησα μπαίνοντας, γιατί παρατήρησα ότι ήταν θωρακισμένη, παράξενο για εσωτερική πόρτα… διάφορες σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου.
Αντικρίζω μία φαλάκρα με γυαλιά, που γυάλιζε από το λουξ φωτιστικό οροφής και που φόραγε άσπρη ρόμπα
Ήταν γύρω στα πενήντα πέντε με αρκετά παραπανίσια κιλάκια πάνω του και απροσδιόριστο ύψος, καθόσον δεν μπήκε στον κόπο να σηκωθεί για την τυπική χαιρετούρα.

«Καλησπέρα, κάθισε» μου είπε η φαλάκρα
«Κα…καλησπέρα» κατάφερα να ψιθυρίσω
«Για βγάλτονε έξω το γαργαλιάρη σου»
«Τον ποιόν?» απαντώ
«Έλα, έλα δε δουλεύω με την ώρα, τελείωνε»
«Μα γι αυτό ήρθα γιατρέ μου, επειδή τελειώνω γρήγορα»
«Αχά, είσαι και αυθάδης» μου αντιπρότεινε και έσφιξε στα χέρια του ένα εργαλείο που φάνταζε στα μάτια μου ως πεοκόφτης!!

Από την αγωνία μου ο χρηστάκης είχε λουφάξει σε μια γωνιά του calvin klein και δεν ξεκολλούσε με τπτ. Μόνο όταν τον απείλησα ότι θα χρησιμοποιούσα σφυρί και σκαρπέλο για να τον βγάλω, έδειξε συγκατάθεση.
Πρόβαλε δειλά το κεφαλάκι του κοιτώντας εξονυχιστικά το χώρο. Καταρχήν ενοχλήθηκε από τον άπλετο φωτισμό του πεδίου, νιώθοντας άβολα, ξέροντας ότι πάσχει από φωτοφοβία. Με τα πολλά βολεύτηκε όπως όπως πάνω στο προτασσόμενο λευκό πετσετάκι.

«Αυτός είναι ο βιαστικός μπαγασάκος?» βιάστηκε να προσθέσει ο ντόκτορας
«Σιγά τον πολυέλαιο» παραλίγο και θα ήθελα τσιμπιδάκι φρυδιών για να τον πιάσω και μεγενθυντικό φακό για να τον επεξεργαστώ!
«Α γιατρέ μου, ως εδώ και μη παρέκει, είναι υποκειμενικότατη η άποψη σας, διότι τον βλέπετε να παίζει εκτός έδρας και στο πεδίο ως ηττημένο και όχι ως νικητή πολεμιστή»
«Γιατί πάσχει από διχασμό προσωπικότητος?» χε χε χε χε ακούστηκε το σαρδόνιο χαμόγελο του.

«Δε θα αργήσουμε πολύ» μου είπε και έβγαλε από την τσέπη της ρόμπας του μία ένεση.
«Τι είναι αυτό γιατρέ?» απήντησα φοβισμένος, εγώ για θεωρητική και μόνο εξέταση-συζήτηση ήρθα.
«Τι θες να είναι? Ένεση ξυλοκαίνης, δε θα πονέσεις καθόλου με την τοπική αναισθησία και ούτε που θα νιώσεις την περιτομή»
«Την ποιά????» φώναξα αγανακτισμένος βάζοντας πάλι πίσω το χρηστάκι στο σώβρακο του, ανεβάζοντας μάλιστα με τέτοια δύναμη το φερμουάρ που κόντεψα να τον αποκεφαλίσω μόνος μου.
«Καλά δε σου είπανε ότι με την περιτομή θα λυθεί το πρόβλημα σου? Θα σου κόψουμε το πετσάκι, η βάλανος θα είναι μόνιμα έξω, άρα αδρανοποιούνται τα νεύρα ευαισθητοποίησης και έτσι θα αργήσεις να φτάνεις σε οργασμό»

«Τι λε ρε χασάπη, για δόντι τον πέρασες να τον απονευρώσεις?»
«Σαμποτάζ μου κάνετε όλοι σας? Χαμούρες ε χαμούρες, να κάνεις περιτομή στα @@ σου καριόλη και λοβοτομή στον ανύπαρκτο εγκέφαλο σου» και σηκώθηκα να φύγω.
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα και η γραμματέας που άκουσε τη φασαρία και ανησύχησε και πέφτει πάνω μου.
«Τι πάθατε κύριε? Γιατί φωνάζετε έτσι? Θορυβούνται οι πελάτες του φουαγιέ» μου είπε.
Εφόσον της εξήγησα τι να κάνει ακριβώς με τους πελάτες της για να τους καθησυχάσει, φεύγω χτυπώντας την πόρτα πίσω μου.
Λίγο προτού κατέβω τις σκάλες και φτάσω στην εξώπορτα γυρίζω και φωνάζω δυνατά:
«Ντόκτοραααααα, εντάξει δεν έχεις προστάτη, βγάλε τώρα το χέρι μου από τον κώλο σου»

Σειρά μου τώρα να μειδιάσω και ήδη αρχίζει το κανιβαλικό μυαλό μου να καταστρώνει την εκδίκηση μου στον υπαίτιο της ιατρικής επισκέψεως…

http://www.youtube.com/watch?v=0HSYhHU-PGA