Εύγε Μαρία!!!

Επειδή προφανώς οι περισσότεροι δε θα το ξέρετε, λόγω των ποικίλων άλλων θεμάτων που χρήζουν πληροφόρησης (είδος βρακιού σταρς, τι πίνουν, πως το κάνουν, βαρυσήμαντες δηλώσεις κλπ) σας μεταφέρω τον άθλο μιάς αθλήτριας μας, που με μόνο εφόδιο το πείσμα και χορηγό την τσέπη της τον έφερε εις πέρας 3 μέρες πριν.
Διένυσε 540 χιλιόμετρα, τρέχοντας την απόσταση Αθήνα - Σπάρτη - Αθήνα - Μαραθώνας (δηλαδή 2 Σπάρταθλα και το μαραθώνιο της κλασσικής ανάποδα)

ΕΥΓΕ!
Συγχαρητήρια και στον προπονητή και δάσκαλο σου Τάκη Σκουλή.

http://www.runningnews.gr/?id=7637&parent=home

http://www.youtube.com/watch?v=4Yu-Ewumzq4&feature=player_embedded



Άντε και καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι. Την κοπανάω κι εγώ πάλι σε 2 ωρίτσες!!!!!!!

Ένας χρόνος χωρίς τη Μαρίνα

Τη γνώρισα αναπάντεχα το Νοέμβριο του 2007, σ’ ένα χώρο που δεν πολυπροσφέρεται για ρομαντισμούς, αλλά όπως ίσως γνωρίζετε, ο έρωτας είναι γκαβός, κουφός κι ανάποδος, ΑΜΕΑ δλδ.
Ήταν στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, που για δέκα μέρες φιλοξενούσε το ναυτικό σαλόνι.

Όταν την πρωτοείδα σάστισα, έμεινα να την κοιτάζω εκστασιασμένος…και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι αυτή πρέπει να γίνει δικιά μου, να την κατακτήσω ως γνήσιος άντρας.

Οι καμπύλες της ήταν αξιοζήλευτες, το ταπεραμέντο της μοναδικό, ξεχείλιζε από ερωτισμό, το κοκκινάκι που φορούσε πάνω της απλά Θεϊκό…

Δεν κρατιόμουνα άλλο, κατεβάζω ένα σφηνάκι, την πλησιάζω, της χαμογελώ και χωρίς δεύτερη κουβέντα απλώνω το χέρι μου στις όμορφες καμπύλες της, κλείνοντας ταυτόχρονα τα μάτια μου ώστε η αφή να μεγαλουργήσει….

Τότε ήταν που με πλησιάζει ο αντιπρόσωπος της ΝΗΡΕΥΣ και μου λέει « Για ψαρεματάκι τη θέλεις τη βάρκα?»

Όχι ρε πούστη μου…μη μου γκρεμίζεις τ’ όνειρο…άσε με λίγο να ονειροπολήσω…σκέφτηκα

Λοιπόν, απαντώ, η βάρκα, το τρέιλερ που βλέπω και με 30άρα μηχανή ΥΑΜΑΗΑ δίχρονη και όχι αυτή που έχει πάνω, πόσο θα μου κοστίσει?

Τόσα.
Καλώς. Έπεσαν οι υπογραφές…………..

Και η βάρκα αφίχθη! Και το όνομα αυτής Μαρίνα!!
Τι σαμπάνιες σπάσαμε, τι μπύρες βραδυάτικα ήπιαμε στο Σαρωνικό μέχρι τη Σουβάλα Αίγινας, τι παραγάδια ρίξαμε, καθετές, συρτές, αρπαχτές (όχι όμως αλλαξοκολιές)










Πρωινά, απογεύματα, βράδυα αξημέρωτα, τι να πρωτοθυμηθώ από τις ευτυχισμένες στιγμές που μου χάρισε η Μαρίνα, το μέσο ανάμεσα σε μένα και τη θάλασσα, σε μένα και το κύμα…

Μα ο δαίμονας ζήλεψε την ευτυχία του κανίβαλου κι έστειλε τους δράκους του να του την κλέψουνε.
Έτσι λοιπόν σε μια νυχτί (τέτοια μέρα σαν πέρυσι) στη Λουμπάρδα Αγίας Μαρίνας, κάποιος/οι είχαν περισσότερο ανάγκη φαίνεται από μένα την εξωλέμβια και κόβοντας ντίζες τιμονιού, γκαζιού και ταχύτητας ξεβίδωσαν τη μηχανούλα και Λούης…

Να τους κοπούν τα δάχτυλα από την προπέλα οι καργιόληδες!!!!!!

Για 3 μέρες την άφησα εκτός πάρκιν (ετοίμαζα ρεμέντζο στον όρμο Λουμπάρδας για να αποφύγω την ταλαιπωρία του βάλε-βγάλε με το τρέιλερ) και την μπάνισαν οι @@##$%$#@#$%$%#$@.


ΥΓ: Ένα χρόνο τώρα, την έχω παραμελημένη, ούτε σκέπασμα δεν της έβαλα.
Όταν ξανασηκωθώ οικονομικά θα αγοράσω άλλη μηχανή, μέχρι τότε ζητούνται μπρατσωμένοι κωπηλάτες για ρομαντζάδα Πανσέληνου στις Φλέβες!



http://www.youtube.com/watch?v=IRQBnGSr_Cc&feature=related

Καλές διακοπές

Δεν την μπορώ τη ζέστη, προτιμώ το κρύο. Στο κρύο μπορείς να βάλεις κι ένα ρούχο παραπάνω (αν και υπάρχει τρόπος να τα βγάζεις και να ζεσταίνεσαι), στη ζέστη τι άλλο να βγάλεις? το πετσί σου??





Να περνάτε καλά, χωρίς προβλήματα και σκοτούρες κι ας μας κόβουν από παντού.
Μας λείπουν τα πολλά, τα λίγα τα έχουμε.


Το τραγουδάκι είναι του '65, τη χρονιά που εγκατέλειψα τον Παράδεισο!

Καλό μήνα, μου λείψατε!!

Αγαπητό παρεάκι, δε σας έγραψα κειμενάκι όχι γιατί σας "έγραψα", αλλά μόλις ξεμπέρδεψα ο καψερός από υποχρεώσεις (και) της τελευταίας στιγμής.
Ξέρετε, αυτές που έχεις προγραμματίσει εδώ και καιρό να κάνεις αλλά δεν το παίρνεις απόφαση κι όταν το αποφασίσεις, σου έρχονται υπό μορφήν χιονοστιβάδας άλλες τόσες!!!

Τα νέα μου, από το τελευταίο ταξιδάκι αγώνα στην Κατερίνη, αρκετά καλά, τελείωσε ο τελευταίος σοβαρός αγώνας της σαιζόν για το καλοκαίρι. Έπιασα το χρονικό στόχο που είχα βάλει με τον εαυτό μου (κάτω από 8 ώρες) και δεν έτυχα τραυματισμού.

Το κλου της εκδρομούλας: Μείναμε το 3ήμερο στην παραλία Κατερίνης. Σάββατο λοιπόν βράδυ (παραμονή αγώνα) είχε πανσέληνο και αφορμή γυρεύανε τα παραλιακά μπαράκια της παραλίας για παρακμιακά ξενυχτοπάρτυ. Βρίσκεται λοιπόν ένας ιδιαίτερα μελαψός τύπος στα φανάρια και μοιράζει φυλλάδια για πάρτυ πανσέληνου σε μπαράκι της περιοχής.
Επιμένει λοιπόν σε μένα και προτείνοντας μου το διαφημιστικό έντυπο μου φωνάζει "φουλ μουν, φουλ μουν"
Του απαντώ λοιπόν κι εγώ (καθόσον είχα έγερση 04:30) δε γίνεται διότι το πρωί "ξε μουν, ξε μουν"

Καλό μήνα λοιπόν να έχουμε (κι ας μην πήραμε επίδομα αδείας....από τα 60 μου και μετά!!!), μπανάκια μανάκια, μπρατσάκια, κουβαδάκια, βοτσαλάκια, καβουράκια (όχι στις τσέπες)



Φωτό Ολύμπου δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί, σε καμιά εβδομάδα στο http://www.go-mrp.com/

Καλοκαιρινές νύχτες

Αγαπητά μου παιδιά, σε αντίθεση με τη σημερινή μετεωρολογικά βροχερή νύχτα που αποτελεί την εξαίρεση, σας εύχομαι να έχετε καυτές και αισθησιακές καλοκαιρινές νυχτοαπολαύσεις και όχι μόνο.
Από εμέ την ευχή μου για ένα όμορφο και ξέγνοιαστο Παρασκευατοσαββατοκύριακο.



Μα καλά πού το ξέθαψα πάλι??? :)))

Έγινες τελικά? Αίγινα ναί

Κοντά είναι, χρόνια είχα να πάω, και για να μη βρεθώ πάλι στην κωλοτρυπίδα του διαόλου στην παραλιακή μεσημέρι Κυριακής, είπα να πεταχτώ για ΣΚ Αίγινα.
Να κοροιδέψουμε λίγο το νου, να νομίσουμε ότι είμαστε διακοπές επειδή θα ξενοκοιμηθούμε...με το ίδιο ταίρι βέβαια, αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Φορτώσαμε λοιπόν πουρνό Σαββάτου το σακ βουαγιάζ μας στο i10 και ντουγρού για Πύλη 8.
Στο τσακ ίσα που προλάβαμε ... και το καλό αποβιβαστήκαμε και πρώτοι!




Κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο (100 μέτρα από το λιμάνι) τακτοποιούμαστε, βάζουμε μαγιώ και την κοπανάμε γιά Πέρδικα.
Η Θάλασσα καθαρή, δροσερή, καταγάλανη και ο φραπές παγωμένος, μέτριος και θεριακλής.


Τσιμπάμε κάτι στα πρόχειρα και επιστρέφουμε για χαλάρωμα στο δωμάτιο, διότι έχουμε και αγώνα το απόγευμα!!
Ναι λοιπόν, το τερπνόν μετά του ωφελίμου, έχει ένα τρεξιματάκι το απόγευμα και ΔΕΝ πρέπει να καταναλώσω πολύτιμους υδατάνθρακες.

17:30 δίνεται η εκκίνηση από τη Σουβάλα, ευτυχώς ο καιρός μας λυπήθηκε και έστειλε κάτι συννεφάκια να καλύψουν τον ήλιο καθώς κι ένα δροσερό αεράκι να μας συντροφεύει στη διαδρομή.
Είναι γεγονός πάντως ότι στα πρώτα 9 χιλιόμετρα που ήταν ανηφορικά, αναρωτιόμουνα πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι, που καλοκαιριάτικα άφησα τις παραλίες για να ξεφυσάω ιδροκοπώντας στην καυτή άσφαλτο...
Με τα πολλά με τα λίγα, τερματίζουμε τελικά στο λιμάνι και ντουγρού στο ξενοδοχείο για μπάνιο. Ααααχ, τότε μόνο καταλαβαίνεις την αξία του νερού και συνειδητοποιείς ότι πράγματι ο Γ' (φανερός) Παγκόσμιος θα είναι για τον έλεγχο των υδάτινων πόρων.

Βραδάκυ επιλέγουμε για φαγητό ένα χαριτωμένο ταβερνάκι με μεγάλη αυλή και η έκπληξις της βραδυάς είναι ότι έχει θεατρική παράσταση!
Έχουν τοποθετήσει μιά ξύλινη εξέδρα, ένα πρόχειρο λιτό σκηνικό αλλά με νεανικό ενθουσιασμό οι 6 συνολικά ηθοποιοί ενσάρκωσαν πολύ καλά το ρόλο τους στο έργο του Ιονέσκο "η φαλακρή τραγουδίστρια"
Βέβαια δεν τον έχω και σε ιδιαίτερη καλλιτεχνική εκτίμηση τον Ρουμάνο, αλλά για την περίσταση ήταν καλός, σε συνδυασμό βέβαια με τις παγωμένες Κάιζερ θα έλεγα τέλεια!!

Αργάμισυ επιστρέφουμε στην κλίνη μας, όπου όμως δεν κοιμηθήκαμε καλά γιατί όλο το βράδυ ψάχναμε τα μάτια μας, αλλά με την αυγή τα βρήκαμε, τα φορέσαμε και τα κλείσαμε επιτέλους για ύπνο.

Κυριακή μεσημέρι τεμπέλικη έγερσις, πρωινομεσημεριανό στο λιμάνι, βολτίτσα με το αλογόκαρο πέριξ της Χώρας και απόγευμα επιβίβαση στο φέρυ για επιστροφή στο κλεινόν άστυ.

Μάνος Χατζιδάκις (16 χρόνια μακρυά μας αλλά πάντα δίπλα μας)

Σαν σήμερα πριν 16 χρόνια, έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος συνθέτης.

Αισθάνομαι τρομακτικά μικρός κι ανήμπορος για να μιλήσω για τη ζωή του.
Άλλωστε ότι πληροφορία θέλετε μπορείτε να την αντλήσετε είτε από την ιστοσελίδα του (http://www.hadjidakis.gr) είτε από τις χιλιάδες πηγές πληροφόρησης (Βικιπαίδεια κλπ) που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο.





Να σημειώσω μόνο ότι το Όσκαρ μουσικής που είχε λάβει το 1960 (Τα παιδιά του Πειραιά) το είχε παραπεταμένο στο πατάρι και κάποια στιγμή όταν το ανακάλυψε η αδελφή του το πούλησε και αγόρασαν το σπίτι που μένανε (συζούσε με την αδελφή του)


Σας παραθέτω 4 αγαπημένα μου κομμάτια

http://www.youtube.com/watch?v=qQL0RAkDOSk

http://www.youtube.com/watch?v=5q9H2cd36RU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=lImBKj9KV0k

http://www.youtube.com/watch?v=qEQxh1-FR5E&feature=related

Το βουνό των Θεών

Όλυμπος!
Πολλές εκδοχές έχουν ακουστεί για την ετυμολογία του, ό,τι και να ισχύει πάντως, η αίγλη του θα είναι αιώνια.


Προφήτης Ηλίας και οροπέδιο Μουσών από Στεφάνι


Αρχές Δεκεμβρίου 1986. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το βουνό. Με φιλοξένησε ένα χειμώνα στην αγκάλη του. Από τότε κέρδισε μιά θέση στην καρδιά μου.


Στεφάνι


Προσπαθώ κάθε χρόνο να μένω πιστός στο ραντεβού μου και να επισκέπτομαι το βουνό πατώντας την κορυφή του, όταν και εφόσον μου το επιτρέψει.


Ο θρόνος του Δία


Πέρισυ τον Αύγουστο, αφιερώσαμε με το φίλο μου τον Νίκο 4 ημέρες, μένοντας στο καταφύγιο ανάγκης του Αγ. Αντωνίου, περπατώντας και γνωρίζοντας τη νότια πλευρά του Ολύμπου, την όχι και τόσο γνωστή όσο η πρόσβαση από το Λιτόχωρο (Πριόνια).


Το καταφύγιο ανάγκης στη βάση του Αγ. Αντωνίου



Η πρόσβαση για Μύτικα από Κακόσκαλα



Το οροπέδιο των Μουσών από Μύτικα (2917), διακρίνεται το κτφ Κάκαλος



Κατάβαση από το λούκι του Μύτικα


Φέτος λοιπόν, λέω να δοκιμάσω την τύχη μου και στο μαραθώνιο του Ολύμπου:
http://www.olympus-marathon.com/index.php?name=Content&page=sketch

Αν λοιπόν δεν έχετε νέα μου μετά την 27η Ιουνίου, κάντε κανά τρισάγιο για πάρτυ μου!!

http://www.youtube.com/watch?v=s0rZ0rpThL4&feature=related (Μάργκαρετ!!)

Ĉu la papuoj de Indonezio neeviteble malaperos ?

"SBY aŭ iu alia, vi scias ... La kuboj estis ĵetitaj antaŭlonge." Kaj post mallonga silento : "Por ni, ĉiam estas iu generalo. Generalo bum-bum !".
Linus sin turnas al sia amiko Agus, tridek-iom-jara, papuo kiel li.
Por ili, kiel por multaj aliaj, la reelektiĝo je la 8-a de junio 2009 de Susilo Bambang Yudhoyono - SBY - kiel prezidanto de la Respubliko Indonezio, estis antaŭvidebla.
Ambaŭ estas el Ĝajapuro, la provinca ĉefurbo de Papulando, la okcidenta parto de la insulo Nov-Gvineo. Baldaŭ postenigotaj kiel oficistoj, ili trejnas en Surabajo, dissterniĝanta urbo de la provinco Orienta Javo, kun ĉirkaŭ dek kvin kolegoj, plejparte javanoj.
Ekde januaro 2002, Papulando ĝuas la statuson de aŭtonomeco, sed multaj kondiĉoj de la leĝo restas malobservigataj.

"Anstataŭ sendependeco", diras Agus, "ni havas specialan aŭtonomecon - tiel speciala, ke ĉiuj malfidas ĝin.
Koncerne min, mi nur scias ke mi fine min trovos en laborposteno en alia distrikto, en suda Papulando.
Laŭ papuaj kampanjantoj por sendependeco, mi estas perfidulo. Por la plimulto de niaj instruistoj, kiuj estas javanoj, mi estas makako kiun ili provas tenti malsupreniri el la arboj. Por mi, mi nur volas nutri mian familion." Li paŭzas dum grupo eliras el la hotelo. La temo estas ekstreme delikata ...

La centra registaro dividas la teritorion kaj ĝiajn popolojn

Antaŭ kelkaj monatoj, papuoj armitaj per arkoj kaj sagoj atakis policejon en la periferio de Ĝajapuro.
La polico ekpafis, kaj mortigis unu ataktanton.
La indonezia gazetaro kondamnis la papuajn sendependismajn movadojn pro tio, ke ili provis saboti liberan balotadon en jam demokratia lando.
"Libera ? Demokratia ? Kial, do, Papulando ankoraŭ kalkulas siajn mortintojn ?" postulas scii Agus kolere.

http://www.youtube.com/watch?v=VnWxUZ29kvs

Αντικανίβαλος

Σε παρακολουθώ αθόρυβα, από την πρώτη σου ανάρτηση, και προσπαθώ να παίξω ένα παιχνίδι μαζί σου.
Τι παιχνίδι? Χχμμμ, μοναχικό, αλλά χρειάζονται τουλάχιστον δύο!
Πώς γίνεται αυτό? Κι όμως.
Προσπαθώ να μαντέψω την επόμενη ανάρτηση σου, το θέμα σου, τους φανταστικούς ή μη ήρωές σου, το στυλ σου, ακόμη και τα σχόλια σου.
Γιατί? Δεν είπαμε? Παίζω…και το παιχνίδι μου είναι να μαντεύω τους δρόμους του μυαλού σου.
Δεν είναι δύσκολο ξέρεις, στην αρχή το θεωρούσα αδύνατο, όχι γιατί είσαι τόσο απρόβλεπτος αλλά επειδή είσαι εκρηκτικά ενθουσιώδης και ευέλικτος.
Σε έμαθα όμως, μου πήρε λίγο χρόνο αλλά σε έμαθα…
Γιατί διάλεξα εσένα? Ας γελάσω, ποιος σου είπε ότι είσαι ο μόνος? Είσαι ένας από τους πολλούς, τους πάμπολλους που κυκλοφορούν επώνυμα ανώνυμοι στον κυβερνοχώρο…

Σιγά σιγά, που ρουφούσα τον τρόπο σκέψης σου, άρχισα να βλέπω τις αδυναμίες σου και τον άστοχο τρόπο σου να τις καλύψεις…πίσω από ανούσια πειράγματα που εσύ τα βαπτίζεις νόστιμα, πίσω από κούφιες ηθικοπλαστικές ιδεολογίες που τις θεωρείς τρόπο ζωής… είναι τόσα πολλά…

Τρέχεις, προσπαθείς να ξεφύγεις αλλά δε σε έπεισε ποτέ κανείς ότι η καθημερινότητα είναι πιο γρήγορη από σένα, σε φτάνει, σε ζώνει, σε καταστρέφει.
Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, χάνοντας άσκοπα πόντους αισιοδοξίας που κερδίζονται τόσο δύσκολα.

Νομίζεις ότι έχεις βρει το νόημα της ζωής, μάλλον τον τρόπο να αποφεύγεις να αντικρύσεις κατάματα το πεπρωμένο σου, πόσο μικρός και ανίσχυρος είσαι, σε λυπάμαι.
Το παίζεις εξερευνητής, σου αρέσει λες το μυστήριο και σε ωθεί η περιέργεια σου, ας γελάσω, δεν έχεις καταλάβει ακόμη ότι η περιέργεια δε σκότωσε ποτέ τη γάτα αλλά η γάτα την περιέργεια…

Παν-σέληνος

Μπορεί να μην είναι το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, μπορεί να μην είναι ανοιχτοί οι αρχαιολογικοί χώροι προσφέροντας ήχο & φως, είναι όμως ανοιχτός ο κανίβαλος να σας θυμίσει να βγείτε στην αυλή ή στο μπαλκόνι σας και να αφουγκραστείτε παρέα με το ταίρι σας (ή μόνοι σας) με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί (κάντα 2-3), ή να πάτε μιά βολτίτσα (παίζει και ο Λυκαβηττός) και να απολαύσετε τον νυχτερινό ετεροφωτισμό του σημερινού φεγγαριού...

http://www.youtube.com/watch?v=eBKYuBvraGU

http://www.youtube.com/watch?v=3LiAlHJ-mVc

http://www.youtube.com/watch?v=nFiaE_sbd1E

http://www.youtube.com/watch?v=uhxYkleSgYQ&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=u5dSibakuhs&feature=related

Θυμήθηκα τώρα μία ραδιοφωνική εκπομπή (Λύκειο πήγαινα ακόμη '82 - '83)στην ΕΡΑ (έτσι τη λέγανε τότε?) "Σκάλα για τ' αστέρια" που παρουσίαζε η Μαριτίνα Πάσαρη. Έβγαζα το κρεβάτι μου καλοκαιροβραδυάτικα στο μπαλκόνι και απολάμβανα τη μουσική αγναντεύοντας τ' αστέρια.

http://www.youtube.com/watch?v=2eL0LuZsm6Y&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=Yvbdw85eKY8

http://www.youtube.com/watch?v=8kGHvY6V4IE

Αλλοδαπά:

http://www.youtube.com/watch?v=Uhdajt0C1sE

http://www.youtube.com/watch?v=tvpmfzAUiWM

http://www.youtube.com/watch?v=JjCre83iPjE

http://www.youtube.com/watch?v=d78K4rCEfAo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=1hKSYgOGtos

http://www.youtube.com/watch?v=G9xrlHiDxxA

http://www.youtube.com/watch?v=LRqUONe_aAI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=c4NoZtmxf6o

http://www.youtube.com/watch?v=mbv-LcdLY-Y

http://www.youtube.com/watch?v=Unnh0T2Ftro

http://www.youtube.com/watch?v=3uULrrk2Vqo

http://www.youtube.com/watch?v=RMA-_ElvKsk






Και μην ξεχνιόμαστε...αφεθείτε
Είναι ο μόνος τρόπος για να είστε πάντα χαμογελαστά παιδιά.
Όσο γι αυτούς που σας πικραίνουν? Λυπηθείτε τους... μεγάλωσαν πριν την ώρα τους...

Κανίβαλος ο αμαρτωλός

Πάτερ αμάρτησα...ναι, αμάρτησα.
Έκανα εσωσυζυγική σχέση, με τη γυναίκα μου!!
Πώς μπόρεσα?? Δεν ξέρω Πάτερ, αδυναμία της στιγμής...
Ήμουνα ήρεμος, ατάραχος, ανάλαφρος και δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ...
Το συνειδητοποίησα μόνο όταν όλα είχαν τελειώσει...΄
Έχω πιθανότητες συγχώρεσης ή όλα έχουν χαθεί πιά???

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Όλα άρχισαν από ένα αθώο ξυσιματάκι πλάτης ...τι να κάνουμε έχουμε τις αδυναμίες μας και γυρνάμε πλάτη στη σύζυγο μας προκειμένου να εκμεταλλευτούμε τα νυχάκια της.
Και κει που γουργούριζα σα γατί από την ηδονή του ξυσίματος, ξάφνου, απροετοίμαστα, ο Χριστάκης μου αναστήθηκε.
Βρε τι στο καλό μου βραδιάτικα? άσε που η απόλαυση της πλάτης εξαφανίστηκε...
Εφαρμόζω αμέσως σχέδιο παραπλάνησης του χριστάκη, μα του κάκου...σημαιοφόρος αυτός.
Ταλαιπωρώ το μυαλό μου ώστε να του αποσπάσω την προσοχή...άκαρπο, ο σατανάς κυρίευσε το μυαλό μου.
Διότι ως γνωστόν, ο Θεός προίκισε τον άνδρα με μυαλό και πέος, αλλά με τόσο λίγο αίμα, που να μπορεί να λειτουργεί μόνο το ένα από τα δύο, ΠΟΤΕ ταυτόχρονα και τα δύο!
Τι να κάνω ο καψερός...πιστός στην προ-προηγούμενη μου ανάρτηση αφέθηκα...

Και τώρα εδώ, να απολογούμαι ενώπιον σας, ζητώντας ταπεινά συγχώρεση και έλεος.
Ξέρω ότι έχω ξεπέσει στα μάτια σας και στην υπόληψη σας, ότι αποκαθηλώθηκα σε μιά στιγμή, αλλά σας εκλιπαρώ...φανείτε ανώτεροι και δώστε μου ακόμη μία ευκαιρία.
Δεν είμαι τόσο δυνατός όσο εσείς, γιατί να μην μπορείτε να ξεχωρίσετε και να δικαιολογήσετε τη διαφορετικότητα?
Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω... αλήθεια πώς μπόρεσα?
Δε σας ζητώ να με δικαιολογήσετε, ίσως φταίει η κανιβαλική μου φύσις, τι να πω... ακόμη κι αν έπεσα τόσο χαμηλά.
Άλλωστε όπως λέει και ο λαός μας "Ο αναμάρτητος πρώτος το προφυλακτικό βαλέττω"

Σας αφήνω τώρα, αγόρασα από e-bay μαστίγιο και τρέχω για να αυτομαστιγωθώ.
Σε όποιον του περισεύουν χειροπέδες, παρακαλώ όπως τις αποστείλει μειλεκτρονικώς, βοηθούν στον εξαγνισμό.

Και επειδή ξέρω τις μουσικές σας ευαισθησίες και πόσο εκλεκτικοί είστε, απολαύστε το:
http://www.youtube.com/watch?v=Ph6r9vS1uIU&feature=related

(Εμένα μου το συνέστησε ο εξομολογητής μου να το ακούω 10 φορές ημερησίως, πριν του μαστιγώματος)

Παραγγελιάααααα...

Αφιερωμένο στον συνεχιστή του Ιπποκράτη iamaticus, που έλαμψε δια της βροντερής του εισόδου στο μπλόγκι μου.

Χοροί, σπασίματα, λουλούδια, χαρτοπετσέτες, σαμπάνιες παντός είδους & χρήσης, πιάτα, σερβίτσια και λοιπά παρελκόμενα επιβάλλονται εντός και εκτός κανιβαλικής πίστας.
Και το κρασί δωρεάν...

(Στο μέλλον επιφυλάσσομαι να στιχουργήσω, συμπεριλαμβάνοντας όλους τους ενεργούς μου αναγνώστες. Δώστε μου λίγο χρόνο και θα το δείτε δημοσιευμένο)

Ο κοντινός μας άγνωστος

Είχα καιρό να γράψω, είχα δώσει ρεπό στην πένα μου και το πληκτρολόγιο έκανε (αν και μαύρο) λευκή απεργία.
Χρειαζόμουνα εδώ που τα λέμε και λίγο χαλάρωση, ιντερνεταπεξάρτηση και χρόνο για τον εαυτό μου. Τον εαυτό μου??? Αχά!

Ευκαιρία λοιπόν να μιλήσουμε λίγο για τους εαυτούς μας. Ναι καλά ακούσατε, να μιλήσουμε για αυτόν τον κοντινό άγνωστο, τον εαυτό μας.
Αυτόν που νομίζουμε ότι ξέρουμε και τον ορίζουμε αλλά συνήθως μας ξαφνιάζει με τις συμπεριφορές του.

Το ότι κατοικοεδρεύει μέσα μας δε σημαίνει ότι αυτομάτως γίνεται και εγκάρδιος φίλος μας. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Αν δεν μπορούμε να τα βρούμε πρώτα από τον εαυτό μας και με τον εαυτό μας, πώς θα τα βρούμε με τους υπόλοιπους?
Εντάξει συμφωνώ, δεν τον διαλέξαμε, μας έτυχε, όπως μας έτυχε και η αρχοντομουτσουνάρα μας, τουλάχιστον ας συμβιβαστούμε μαζί του.
Στο κάτω κάτω της γραφής αυτός είναι ο πραγματικός... ο ενστικτώδης, ο ευέξαπτος, ο συναισθηματικός, ο ιδιόμορφος, μερικές φορές ίσως και αυτοκαταστροφικός.
Το άλλο, το κοινωνικό δημόσιο πρόσωπο, είναι το προσωπείο που έχουμε καλλιεργήσει για να καλύψουμε τις ανασφάλειες μας και τα ελαττώματα μας.

Όσο πιό πολύ ομοιάζουν αυτά τα δύο τόσο πιό πολύ βρισκόμαστε σε ψυχική ισορροπία και ηρεμία.
Το ένστικτο έναντι στη λογική.
Μιά λογική που τις περισσότερες φορές είναι μία κατασκευασμένη παρωπίδα που υπόκειται στους ηθικούς νόμους της κοινωνίας που μεγαλώσαμε και αποτελεί τροχοπέδη στα θέλω μας. Σπάστε επιτέλους τις αλυσίδες και τα δεσμά που στραγγαλίζουν το κεφάλι σας. Απελευθερωθείτε!

Μη φυλακίζετε τα θέλω σας, μην καταστρέφετε τα όνειρα σας πριν καν γεννηθούν. Οτιδήποτε μας ευχαριστεί θεωρείται κατακριτέο. Είμαστε επηρεασμένοι από θρησκόληπτες αντιλήψεις αιώνων, νομίζοντας ότι τα ένστικτα μας είναι αμαρτωλά. Όχι λοιπόν, καλώς ή κακώς με το ένστικτο ενεργούμε στο 90% των ενεργειών μας, έτσι είμαστε "κατασκευασμένοι" είναι στο dna μας.

Τα σαβουάρ βιβρ, τα κάθε λογής γαλλικά κολλέγια, οι ώρες των κατηχητικών με τη χριστιανική δουλική κατήχηση, αρκετοί ηθικοί άγραφοι νόμοι είναι οι κρίκοι της αλυσίδας που οφείλουμε στον εαυτό μας να σπάσουμε.
Πως θα το καταφέρετε? Θα ξεγελάσετε το μυαλό σας χρησιμοποιώντας το ανάποδα. Ανακαλύψτε τη λογική της αυτόγνωσης & παραμερίστε κάπου την αυτοκριτική.
Η αυτόγνωση είναι η οδός της αλήθειας, η αυτοκριτική εξ ορισμού παραπέμπει σε απολογία.

Και μη μου πείτε ότι ενεργείτε και συμπεριφέρεστε όπως θέλετε και αισθάνεστε γιατί δε θα σας πολυπιστέψω.
Μη δυστυχείτε για τους άλλους ή για την τετράγωνη ψυχρή λογική που μας έχουν επιβάλλει. Μη γεμίζετε περισσότερους κανόνες το κεφάλι σας. Αφεθείτε...νιώστε...αισθανθείτε...ερωτευτείτε...
Η ζωή είναι μικρή, πολύ μικρή και δυστυχώς μόνο ΜΙΑ!
Ξεφύγετε, πως?
Δε συνηθίζω να δίνω μασημένη τροφή, τεμπελιάζει το μυαλουδάκι μας, σκεφτείτε κάτι, οτιδήποτε νομίζετε ότι θα σας χαροποιήσει... Αλλά μη μείνετε μόνο με τη σκέψη, υλοποιείστε το.
Αποφεύγετε πχ δια ροπάλου την τηλεόραση. Αποβλακώνει!!!
Ακούστε αν θέλετε ειδήσεις από το ραδιόφωνο.
Όποτε μπορείτε κάντε έναν περίπατο στη φύση (βουνό, παραλία, άλσος ότι υπάρχει πλησίον σας)
Ανοίξτε το καρνέ των τηλεφώνων σας και τηλεφωνείστε σε κάποιον φίλο/η σας που έχετε καιρό να τον ακούσετε, θα χαρείτε και οι δύο.
Χαμηλώστε το φωτισμό στο σπίτι, κλείστε τα παράθυρα για ηχομόνωση και αν δεν έχετε ζεύγος για να βγάλετε τα μάτια σας, ανοίξτε ένα άλμπουμ φωτογραφιών και ξεφυλλίστε το. Θα επανέλθουν μνήμες και συγκινήσεις. Αν σας έρθει κλάψτε ελεύθερα, θα νιώσετε καλύτερα.

Το βιντεοτράγουδο που ακολουθεί, το αφιερώνω σε όσους/ες νιώθουν εγκλωβισμένοι.
Το σφυρί σπασίματος να ψάξουν να το βρούν μόνοι τους.
Επειδή το φόρτωμα στο γιουτιούμπι τώρα τελευταία αυνανίζεται ασυστόλως (και καλά κάνει γιατί έτσι νιώθει κι αυτό ελεύθερο & ανάλαφρο) παραθέτω τη URL διεύθυνση: http://www.youtube.com/watch?v=RoDu6Um985k

Πώς άνθισαν απόψε τα φιλιά μου

Πώς άνθισαν απόψε τα φιλιά μου
κ’ έγιναν τα ξερά μου χείλια κήποι
και στα νεκρά σκίρτησαν σωθικά μου
παλιοί λησμονημένοι κάποιοι χτύποι;

Ανέστη, Θέ μου, ο πόθος του έρωτα μου,
που ο χωρισμός τον νέκρωσε κι η λύπη
απόψε μες στην άρρωστη καρδιά μου
που ο πόνος κι ο καημός δεν απολείπει!

Λουλούδια ευωδιαστά γίναν οι πόνοι
και το σφιχτό μου στόμα αχνά γελάει
θαρρώντας πως η αγάπη το σιμώνει....

Πιο γρήγορα το στήθος μου χτυπάει
από μια σκέψη που έκανα και μόνη
που πέρασε σα σύννεφο και πάει...

Ρίτα Μπούμη Παππά


Να έχετε ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο.
Εις Δευτέραν τα σπουδαία.

Αίσχος

Δεν ξέρω κατά το πόσο είναι αναρχικοί, αυτοαποκαλούνται αναρχικοί ή κατά πόσο έχουν διαβάσει Μπακούνιν ή οτιδήποτε άλλο, για μένα είναι δολοφόνοι.
Κάψτε ότι θέλετε ρε τσογλάνια, αλλά όχι όταν υπάρχουν ανθρώπινες ψυχές στα κτίρια.
Το κρίμα στο λαιμό σας.

Θα βγούν πολλές φωνές, θα ακουστούν όλες οι απόψεις, από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αλλά ουδείς βέβαια θα αναλάβει την ευθύνη.
Ποτέ και κανείς εδώ δεν είναι υπεύθυνος.

Κρίμα...
Και οι τρεις πήγατε άδικα.
Και μάλιστα δε θα χαρακτηριστείτε και ήρωες...

Τα συλληπητήρια μου στις οικογένειες των θυμάτων. Όχι τόσο για τον άδικο χαμό τους όσο για την καπίλευση τους αργότερα από τα κάθε μορφής δημοκρατικά κόμματα και ΜΜΕ.

Κάποιος να ανάψει το φως...

Επίσκεψη στον γιατρό (Μέρος 2ο)

...........................
Η πόρτα του ιατρείου του ήταν μισάνοιχτη.
Απόρησα μπαίνοντας, γιατί παρατήρησα ότι ήταν θωρακισμένη, παράξενο για εσωτερική πόρτα… διάφορες σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου.
Αντικρίζω μία φαλάκρα με γυαλιά, που γυάλιζε από το λουξ φωτιστικό οροφής και που φόραγε άσπρη ρόμπα
Ήταν γύρω στα πενήντα πέντε με αρκετά παραπανίσια κιλάκια πάνω του και απροσδιόριστο ύψος, καθόσον δεν μπήκε στον κόπο να σηκωθεί για την τυπική χαιρετούρα.

«Καλησπέρα, κάθισε» μου είπε η φαλάκρα
«Κα…καλησπέρα» κατάφερα να ψιθυρίσω
«Για βγάλτονε έξω το γαργαλιάρη σου»
«Τον ποιόν?» απαντώ
«Έλα, έλα δε δουλεύω με την ώρα, τελείωνε»
«Μα γι αυτό ήρθα γιατρέ μου, επειδή τελειώνω γρήγορα»
«Αχά, είσαι και αυθάδης» μου αντιπρότεινε και έσφιξε στα χέρια του ένα εργαλείο που φάνταζε στα μάτια μου ως πεοκόφτης!!

Από την αγωνία μου ο χρηστάκης είχε λουφάξει σε μια γωνιά του calvin klein και δεν ξεκολλούσε με τπτ. Μόνο όταν τον απείλησα ότι θα χρησιμοποιούσα σφυρί και σκαρπέλο για να τον βγάλω, έδειξε συγκατάθεση.
Πρόβαλε δειλά το κεφαλάκι του κοιτώντας εξονυχιστικά το χώρο. Καταρχήν ενοχλήθηκε από τον άπλετο φωτισμό του πεδίου, νιώθοντας άβολα, ξέροντας ότι πάσχει από φωτοφοβία. Με τα πολλά βολεύτηκε όπως όπως πάνω στο προτασσόμενο λευκό πετσετάκι.

«Αυτός είναι ο βιαστικός μπαγασάκος?» βιάστηκε να προσθέσει ο ντόκτορας
«Σιγά τον πολυέλαιο» παραλίγο και θα ήθελα τσιμπιδάκι φρυδιών για να τον πιάσω και μεγενθυντικό φακό για να τον επεξεργαστώ!
«Α γιατρέ μου, ως εδώ και μη παρέκει, είναι υποκειμενικότατη η άποψη σας, διότι τον βλέπετε να παίζει εκτός έδρας και στο πεδίο ως ηττημένο και όχι ως νικητή πολεμιστή»
«Γιατί πάσχει από διχασμό προσωπικότητος?» χε χε χε χε ακούστηκε το σαρδόνιο χαμόγελο του.

«Δε θα αργήσουμε πολύ» μου είπε και έβγαλε από την τσέπη της ρόμπας του μία ένεση.
«Τι είναι αυτό γιατρέ?» απήντησα φοβισμένος, εγώ για θεωρητική και μόνο εξέταση-συζήτηση ήρθα.
«Τι θες να είναι? Ένεση ξυλοκαίνης, δε θα πονέσεις καθόλου με την τοπική αναισθησία και ούτε που θα νιώσεις την περιτομή»
«Την ποιά????» φώναξα αγανακτισμένος βάζοντας πάλι πίσω το χρηστάκι στο σώβρακο του, ανεβάζοντας μάλιστα με τέτοια δύναμη το φερμουάρ που κόντεψα να τον αποκεφαλίσω μόνος μου.
«Καλά δε σου είπανε ότι με την περιτομή θα λυθεί το πρόβλημα σου? Θα σου κόψουμε το πετσάκι, η βάλανος θα είναι μόνιμα έξω, άρα αδρανοποιούνται τα νεύρα ευαισθητοποίησης και έτσι θα αργήσεις να φτάνεις σε οργασμό»

«Τι λε ρε χασάπη, για δόντι τον πέρασες να τον απονευρώσεις?»
«Σαμποτάζ μου κάνετε όλοι σας? Χαμούρες ε χαμούρες, να κάνεις περιτομή στα @@ σου καριόλη και λοβοτομή στον ανύπαρκτο εγκέφαλο σου» και σηκώθηκα να φύγω.
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα και η γραμματέας που άκουσε τη φασαρία και ανησύχησε και πέφτει πάνω μου.
«Τι πάθατε κύριε? Γιατί φωνάζετε έτσι? Θορυβούνται οι πελάτες του φουαγιέ» μου είπε.
Εφόσον της εξήγησα τι να κάνει ακριβώς με τους πελάτες της για να τους καθησυχάσει, φεύγω χτυπώντας την πόρτα πίσω μου.
Λίγο προτού κατέβω τις σκάλες και φτάσω στην εξώπορτα γυρίζω και φωνάζω δυνατά:
«Ντόκτοραααααα, εντάξει δεν έχεις προστάτη, βγάλε τώρα το χέρι μου από τον κώλο σου»

Σειρά μου τώρα να μειδιάσω και ήδη αρχίζει το κανιβαλικό μυαλό μου να καταστρώνει την εκδίκηση μου στον υπαίτιο της ιατρικής επισκέψεως…

http://www.youtube.com/watch?v=0HSYhHU-PGA

Επίσκεψη στον γιατρό (Μέρος 1ο)

Σκυφτούλης Μικροτσουτσουνίδης, Ουρολόγος - Πεολόγος.
Είχα αφαιρεθεί παρατηρώντας το κουδούνι της εξωτερικής πόρτας του ιατρείου. Πόσα αντρικά μόρια να έχει δει, πιάσει, μελετήσει, εξετάσει ο εν λόγω επιστήμων, κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Τύφλα νάχει η jenna jameson!

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να πάω, τι θα πει ο κόσμος? είναι και κοντά στη γειτονιά μου...άσε τα ειρωνικά βλέμματα της γραμματέας του.
Δε μπορεί όλοι οι γιατροί έχουν γραμματείς, όπως οι πολιτικοί έχουν φαρισαίους.

Ας όψεται όμως το έτερον μου ήμισυ...εκσπερματώνω λέει γρήγορα!
Αναθεματίζω αυτό το κολοκάναλο το Σκάι από τότε που έδειξε αυτό το ντοκυμαντέρ με τα γουρούνια και τον 30ντάλεπτο οργασμό τους!!!
Από τότε έκοψε τις χοιρινές μπριζόλες και με αποκαλεί γουρνοκέφαλο, μπας και τους ομοιάσω. Ομοιότητα πάντως που παρατηρείται στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, είναι εντελώς συμπτωματική.

Χτυπώ τελικά το κουδούνι με τρεμάμενο χέρι και εισέρχομαι...
Στην αίθουσα αναμονής δεν υπάρχει κανείς, γιά μιά στιγμή σκέφτηκα να το βάλω στα πόδια, δεν με έχει δει και κανείς... αλλά ξάφνου εμφανίζεται η διοπτροφόρος γραμματέας με το λιγδιασμένο μαλλί (αλήθεια γιατί όλες οι γραμματείς φορούν γυαλιά? θεωρείται προσόν?)

"Ο κύριος κανίβαλλος?" με ρωτά με αυτό το τυποποιημένο παγωμένο χαμόγελο.
"Ο ίδιος" απαντώ και διακρίνω αυτό το χαιρέκακο γελάκι που χαρακτηρίζει την ανοργασμική γυναίκα, και που σίγουρα θα σκέφτεται "Τι ωραία, δεν είμαι η μόνη..."
"Ο γιατρός σας περιμένει" και μου γυρίζει γρήγορα την πλάτη της προκειμένου να το παίξει υπεράνω.


(Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι)

ένθετο: http://www.youtube.com/watch?v=O1FoUmMZVXQ

Για να μην ξεχνιόμαστε

Τώρα, η δήλωση της Προέδρου της Βουλής, με τα νέα οικονομικά τεκταινόμενα, γίνεται ακόμη πιό επίκαιρη.

Και μη μου πει κανείς ότι αυτό έγινε επί κυβερνήσεως Καραμανλή, γιατί ΟΥΔΕΙΣ δεν αντέδρασε, ούτε καν τα πλέον δημοκρατικότατα ΜΜΕ δεν το πρόβαλλαν.



(Πρώτη φορά σε 46 δευτερόλεπτα ειπώνονται τόσες μαζεμένες αλήθειες. Και τα ανεξάρτητα δημοκρατικότατα κανάλια που εκτελούν "λειτούργημα", αφιερώνουν 60 λεπτά και 6 ανοιγμένα παράθυρα με τους παντογνώστες φωστήρες, για ένα δελτίο ειδήσεων...)

Σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο δεν παίζει το βίδεο, δείτε το εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=Hpq-m7a2K3Q

Γυναίκα, το ωραίο φύλο

Γυναίκα!! Το λες και γεμίζει το στόμα σου.

Η προσωποποίηση της ομορφιάς (και όχι μόνο) στη γη.

Πόσα κείμενα, πόσες ρίμες δεν έχουν γραφτεί για τις γυναίκες, πόσο αίμα έχει ποτίσει το χώμα γι αυτές και τι ραδιουργίες έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.





Στην ουσία δεν ξέρει ποτέ κανείς στην πραγματικότητα, που στις γυναίκες τελειώνει ο άγγελος και που αρχίζει ο διάβολος.

Κατ΄ άλλους γυναίκα σημαίνει αστάθεια. Λένε μάλιστα ότι μοιάζουν με τα ισπανικά σπίτια, με πολλές πόρτες και λίγα παράθυρα. Πολύ πιό εύκολα μπαίνει κανείς στην καρδιά τους παρά να δει τι γίνεται πράγματι μέσα εκεί.



Είπαν κι έγραψαν για τις γυναίκες:

"Οι γυναίκες ενδόμυχα σκέπτονται ότι οι άντρες δημιουργήθηκαν για να κερδίζουν χρήματα και αυτές για να τα ξοδεύουν"

"Και η πιό ανόητη γυναίκα είναι εκατό φορές πιό πονηρή από τον άντρα"

"Η γυναίκα γίνεται πιό χαριτωμένη, όταν πέφτεις στην αγκαλιά της, χωρίς να πέφτεις στα χέρια της"

"Επειδή ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθη, εύκολο είναι να καταλάβουμε ποιός έπλασε τη γυναίκα"

"Όταν κατηγορείτε τις γυναίκες, όλες εξεγείρονται εναντίον σας. Όταν τις κατηγορείτε μία μία, όλες συμφωνούν"



http://www.youtube.com/watch?v=ixrC2xvXh4g

http://www.youtube.com/watch?v=mn9pEBufuqg

Καλό ταξίδι

Δεν φωτογραφήθηκε ποτέ γυμνή, δεν πρωταγωνίστησε σε καυτά dvd και δεν απασχόλησε με τα τερτίπια της φυλλάδες τύπου εσπρέσσο.

Δε χρειαζόταν να το κάνει άλλωστε, το ταλέντο της ήταν αρκετό για να αναδειχθεί από αυτό και μόνο.

Αποτέλεσε τη γυναίκα σύμβολο στο θέατρο και στην επιθεώρηση, γιά πάνω από μιά 60ετία.
Με την αδελφή της Μαρία θριάμβευσαν ως τα "Καλουτάκια" από την παιδική τους ηλικία.

Ειρήνη-Άννα καλό σου ταξίδι...

Σπάνια ελληνικά φυτά

Ο πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με τη μελέτη της ελληνικής φύσης (χλωρίδα και πανίδα) ήταν ο Αριστοτέλης.
Το έργο του Αριστοτέλη συνέχισε ο Θεόφραστος ο Λέσβιος, που δημιούργησε τον πρώτο βοτανικό κήπο στην Αθήνα, γράφοντας και το πρώτο βιβλίο βοτανικής, το "Περί φυτών Ιστορίας" τον 3ο αι. π.Χ.
Ακολουθούν αρκετοί ακόμη και 17 ολόκληροι αιώνες, προκειμένου να αναγεννηθεί η βοτανική επιστήμη από τον Σουηδό φυσιοδίφη Κάρολο Λινναίο, ο οποίος εφεύρε το σύστημα της διπλής λατινικής ονομασίας (όπου το πρώτο συνθετικό δηλώνει το γένος και το δεύτερο το είδος)

Σύμφωνα τώρα με τους κανόνες που έχει θεσπίσει η IUCN (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης) τα είδη της παγκόσμιας χλωρίδας έχουν τοποθετηθεί σε κατηγορίες, ανάλογα με το πόσο απειλούνται με εξαφάνιση.
Ο ένας από τους καταλόγους αυτούς περιλαμβάνει είδη που θεωρούνται εξαφανισμένα, αφού περισσότερα από 50 χρόνια δεν έχει ξαναβρεθεί ζωντανό ούτε ένα δείγμα τους.
Μιά άλλη κατηγορία είναι αυτά που έχουν εξαφανιστεί από τη φύση αλλά επιζούν σε βοτανικούς κήπους και ακολουθούν αυτά που βρίσκονται στη φύση αλλά κινδυνεύουν άμεσα.
Κατόπιν έχουμε τα κινδυνεύοντα, τα τρωτά και τα σπάνια.

Στην Ελλάδα λόγω του ορεινού όγκου της (70%) υπάρχει πλούσια χλωρίδα και συγκεκριμένα στη Ροδόπη και στην Πίνδο λόγω υψηλού ποσοστού βροχώπτωσης.
Η Ελληνική χλωρίδα αριθμεί περίπου 6.300 είδη και υποείδη φυτών (με ενδημικά τα 1.150), εκ των οποίων τα 4 έχουν εξαφανιστεί στα τελευταία 150 χρόνια, ενώ αυτά που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο είναι γύρω στα 25.
Αυτά που απλά κινδυνεύουν προσδιορίζονται στα 80, τα τρωτά στα 400 και τα σπάνια στα 800.




Αρενάρια της Λευκάδας (Arenaria Leucadia) Ενδημικό φυτό που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, σε παραλία στα βόρεια του νησιού.


Ασπάραγγος ο στενόφυλλος (Asparagus tenuifolius)



Κομπέρια η κομπεριανή (Comperia comperiana) Το συναντούμε στα ορεινά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου (Λέσβος, Σάμος, Κως, Ρόδος)


*** Οι ανωτέρω πληροφορίες αντλήθησαν από το περιοδικό Ανεβαίνοντας, ή Ε4, ή Εξορμήσεις, ή ακόμη και από ένθετο εφημερίδος, καθότι για λόγους οικονομίας χώρου και αρχειοθετήσεως, συνηθίζω να αποκόπτω τα ενδιαφέροντα άρθρα, απορρίπτοντας τα υπόλοιπα, άρα η πηγή δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί (φταίει και το Αλτσχάιμερ)

*** Φήμες που κυκλοφορούν περί επανεμφανίσεως του μέχρι πρότινος ενδημικού εξαφανισθέντος "φυτού" kanivallos kanivallos, εξετάζονται ενδελεχώς.

Στατιστικές αλήθειες

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΩΝ

Το 30% των γυναικών έχει κάνει σεξ με κάποιον άγνωστο

Το 20% των ανδρών έχει κάνει σεξ σε περίεργο μέρος

Στο 36% των γυναικών αρέσει να κυκλοφορούν γυμνές

Στο 45% των γυναικών αρέσουν οι μελαχρινοί με γαλάζια μάτια

Στο 46% των γυναικών αρέσει το πρωκτικό σεξ

Το 70% των γυναικών προτιμά το σεξ το πρωί

Το 80% των ανδρών δεν έχει κάνει ομοφυλοφιλική σχέση

Το 90% των γυναικών θα ήθελε να κάνει σεξ στο δάσος

Το 99% των γυναικών δεν έχει κάνει ποτέ σεξ στο γραφείο


Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α

Στατιστικά έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να κάνεις πρωκτικό σεξ ένα πρωί με μιά άγνωστη γυναίκα στο δάσος, από το να κάνεις σεξ στο γραφείο αργά το βράδυ.


Η Θ Ι Κ Ο Δ Ι Δ Α Γ Μ Α

Μην κάθεστε άσκοπα μέχρι αργά στο γραφείο, δεν πρόκειται να πηδήξετε!!




(Υπάρχουν τα κατά συνθήκη ψεύδη, οι μύθοι, οι ψευτιές και οι στατιστικές)

Καλή Ανάσταση

Όπως ίσως γνωρίζετε, αποφεύγω τη θανάτωση άκακων ζώων και αρκούμαι σε άλλου είδους γευστικές απολαύσεις.





Νάστε καλά, με υγεία, να περάσετε όμορφα, μην μεμψιμοιρείτε και να θυμάστε πότε πότε ότι υπάρχουν και χειρότερα :(

Taygetos Challenge

Πελάτες μου!!!
Ξέρω ότι σας έλειψα, αλλά δικαιούμαι κι εγώ πότε πότε μιά μικρή απόδραση από τη ρουτίνα της καθημερινότητος.
Έτσι λοιπόν ετοίμασα βαλίτσες την Παρασκευή το βράδυ, γύρισα την "υδρόγειο" για να διαλέξω προορισμό και ναι! ο κλήρος (στημένος) πέφτει στην Καρδαμύλη (όλως τυχαίως έχει και αγώνα την Κυριακή)

Σάββατο πρωί λοιπόν, αναχωρούμε με την Άννα (μόνοι και άνευ τέκνου) σιγούλια σιγούλια για Μεσσηνιακή Μάνη.
Φτάνουμε κατά το μεσημεράκι και κατευθυνόμαστε στο ξενοδοχείο (Καρδαμύλη μπίτς) απόμερο (όσο και να σκούζει δεν ακούγεται...αν φωνάζει πολύ τη φιμώνεις όμως), ιδανικό για παράνομα και μη ζευγαράκια.

Απογευματάκι κατευθύνομαι στο κέντρο (πλατεία) για παραλαβή αριθμού και ενημέρωση διαδρομής. Όλα καλά, πάμε τώρα για μακαρονάδα και μπύρες.
Ο καιρός είναι ιδανικός, φυσάει άρα δεν θα έχει υγρασία, όπερ σημαίνει ότι η διαδρομή δε θα είναι γλυστερή (λόγω βράχων)
Το φαί καλό, δίπλα στη θάλασσα, οι μπυρίτσες κρύες, ξεκινάμε καλά, κατευθυνόμαστε στο χοτέλ για ξεκούραση.

Τα κακά ξεκινούν όμως 7 ώρες πριν τον αγώνα.
Λίγο ο ήχος της θάλασσας από το ηθελημένα ανοιχτό παράθυρο, λίγο η φεγγαράδα της εαρινής νυχτός, λίγο έως πολύ η απουσία θυγατήρ από την εκδρομούλα, είμαι και επιρρεπής στο ασθενές (?!?) φύλο, κατανάλωσα όλο το γλυκογόνο που είχα αποθηκεύσει στους μυς μου για την αυριανή ημέρα!
Τσάμπα οι αστακομακαρονάδες, οι υδατάνθρακες εξανεμίστηκαν :(

Πρωί κατά τις 7 και τέταρτο κατεβαίνω για πρωινό, ωωω μα τι έκπληξις!!! τα πάντα κλειστά!! Ξένιε Ζευ, γιατί δεν τίμησες με την παρουσία σου το μέρος τούτο?
Ολοταχώς στο περίπτερο της πλατείας για κρουασάν με συντηρητικά και καφέ σε πλαστικό από την καφετέρια δίπλα στο χώρο εκκίνησης (πλατεία)

08:00 σφύριγμα εκκινήσεως και αχός βαρύς ακούγεται καθώς 134 ταλαίπωροι ξεκινούν τον κόντρα ανήφορο.
Γιατί ρε γμτ σε κάθε αγώνα (σιγά τους αγώνες που έχω δλδ) πριν συμπληρώσω ακόμη χιλιόμετρο θυμάμαι ότι κάτι δεν έκανα καλά ή ότι έχω ξεχάσει κάτι σημαντικό που έπρεπε να κάνω πριν ξεκινήσω?

Έχω αρχίσει όμως χαλαρά και περιμένω το 20άλεπτο ώστε να σταθεροποιηθούν οι παλμοί μου και να αποκτήσω τέμπο.
Τώρα πράγματι μπορώ να πω ότι κινούμαι πιό άνετα. Ο εσωτερικός μου τεμπέλης εαυτός εφ΄ όσον είδε κι απόειδε ότι δε μου βάζει μυαλό ώστε να εγκαταλείψω και να πλακωθώ στα τσίπουρα στο παραθαλάσσιο ταβερνάκι, αποκρύπτεται περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία (κόπωση) να μου κάνει αισθητή την παρουσία του.

Έχουμε ήδη ανέβει υψομετρικά αρκετά και η θέα είναι φανταστική. Βέβαια δεν μπορείς να αγναντεύεις για πολύ, μόνο φευγαλέες ματιές, καθόσον το μονοπάτι που διανύουμε είναι γεμάτο κροκάλες και πέτρες ακανόνιστου σχήματος και πρέπει να κοιτάζεις το τεραίν, προκειμένου να βλέπεις που πατάς.
Μιά μικρή απροσεξία και το διάστρεμμα καραδοκεί.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όταν τρέχουν μπροστά σου και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής 3 γυναικεία κολάν (όχι μόνα τους, με το περιεχόμενο μέσα) δύσκολα προτιμάς άλλη θέα.
Ως σοβαρός κανίβαλος και τηρώντας το ρητό "βλέπετε αλλά μην εγγίζετε" αντιλαμβάνομαι κάποια στιγμή ότι έχω φτάσει ήδη στο 10ο χιλιόμετρο.
Αχά σκέφτομαι, το μάτι χόρτασε, το σώμα ακόμα αντέχει, ας ανοίξω ρυθμό.

Προσπερνώ λοιπόν με λύπη τα κολάν και συνεχίζω συναντώντας τον αγαπητό Τάκη (tsong) όπου και το παίρνουμε παρεούλα με γελάκια και πειράγματα.
Ώσπου ξαφνικά φτάνουμε στο 20ό!!!
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ, τι είναι αυτό που βλέπω?
Σε μιά απότομη κόψη, ντουγρού χωρίς μονοπάτι και σε 300 μέτρα υψομετρική διαφορά γεμάτο κοφτερές πέτρες, το σημείο ελέγχου περάσματος διαδρομής. Ρε γμτ, τάμα το 'χουνε? Ούτε στους λοκατζήδες δεν κάνουν τέτοια καψόνια.

Σφίγγω τους τεράστιους κοπτήρες μου και αγκομαχώντας τραβώ το Γολγοθά μου. Νάσου σε λίγο και η Μαρία, τη συναντώ χαμογελαστή (διότι επέστρεφε, ήτοι κατέβαινε) και προθυμοποιείται να με βοηθήσει στο ανέβασμα, προτείνοντας μου το χέρι της.
Εμφανώς μπερδεμένος αρχίζω τα χειροφιλήματα (Λευτέρη ψέμματα λέω) και είδαν κι απόειδαν να την απομακρύνουν από κοντά μου!!
Δεν ξέρω γιατί (αλλά υποψιάζομαι) όλοι τους έβριζαν, δε χρειάζεται να τους ακούσεις το βλέπεις στην έκφραση του προσώπου τους.
Με τα πολλά φτάνουμε τελικά στην κορυφή όπου χτυπούμε την κουδούνα (ένδειξης έγκυρης διέλευσης από το σημείο) εφόσον βελάξαμε για να ανέβουμε.

(Προς τους διοργανωτές του αγώνα: Αν κατά τον καθαρισμό της διαδρομής συναντήσετε τπτ κατάρες πεταμένες κάτω, να ξέρετε δικές μου είναι)

Από τον ίδιο δρόμο (??????) κατηφορίζουμε συναντώντας με τη σειρά μας τώρα τους πιό αργούς να ανεβαίνουν σκεπτόμενος με τη σειρά μου, πως με έβλεπαν κι εμένα οι μπροστινοί κατηφορίζοντες!

Επιτέλους το μαρτύριο τελειώνει και πιάνουμε ίσωμα. Μέσα σε μισή ώρα τα γόνατα τα πήρα επ' ώμου και οι πατούσες μου με ψιλοκαίνε. Μάλιστα κάποια στιγμή αισθάνθηκα την κάλτσα μου να μαζεύει στο δεξί πόδι και -κακώς- βαρέθηκα να σταματήσω να την τακτοποιήσω, την πλήρωσα στον τερματισμό με 2 φουσκάλες. (Δικαιώνονται πάλι οι πρόγονοι μου που έτρεχαν ξυπόλητοι-κάλτσα=φουσκάλες)
Εδώ που τα λέμε αν πέταγες τις κάλτσες μου στο βράχο θα κολλούσαν, δε θα 'πεφταν (όπως δοκιμάζεις τα μακαρόνια αν βράσανε)

Εφόσον έχουμε περάσει δύο φορές εγκάρσια το φαράγγι του Βυρού, λογικά πρέπει να είμαι στην τελευταία ανηφόρα που η άτιμη δε λέει να τελειώσει. Είμαι κοντά στο 30ό χιλ. όπου ακούω μιά γυναικεία φωνή πίσω μου "Αργεί πολύ αυτή η ανηφόρα?"
"Δεν ξέρω, ένας τρόπος υπάρχει για να το μάθουμε, να την ανεβούμε" απαντώ.
Διαπιστώνω ότι έχει δυνάμεις, διότι παρόλο που περπατάω σχετικά γρήγορα (σιγά μην τρέχω σε ανήφορο, ο Καλοφύρης κλέφτης θα γίνει?) με πλησιάζει γρήγορα.
Οι τυπικές ευκαιριακές συστάσεις δεικνύουν ότι πρόκειται για την Τζένη (όχι τη Χειλουδάκη καλέ, την Ευγενία, την αφέντρα του Φιντέλ - ο Φιντέλ, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, είναι σκύλος και όχι σύζυγος)
Η ανηφόρα κοντεύει να τελειώσει (όπως κι εγώ) κοντά στο 32 και η Τζένη μου σερβίρει τη σκόνη της. Για μιά στιγμή ο αντρικός μου εγωισμός επαναστατεί αλλά το γαλακτικό οξύ που έχει συσσωρευτεί στους μυς μου με επαναφέρει στην πραγματικότητα "Που πας ρε Καραμήτρο?"
Κατεβάζω λοιπόν τα αυτιά (τα μόνα που μπορούσαν να ήταν σηκωμένα εκείνη την ώρα) και τσούκου τσούκου τρεχαλίζω και παραμιλώ, δίνοντας κουράγιο στον εαυτό μου, λέγοντας του "έλα 6 χιλ είναι ακόμα"
Τα πόδια είναι βαριά, το τελευταίο κομμάτι μονοπατιού είναι κατηφορικό με πέτρες, ιδανικό για πτώση και τραυματισμούς λόγω κόπωσης.
Κι όμως "θάλαττα θάλαττα" μετά την τελευταία φουρκέτα του δρόμου διακρίνω το Μεσσηνιακό κόλπο και σε λίγο μπροστά μου και χαμηλά την Καρδαμύλη!!!!
Είμαι ήδη στα πετρόχτιστα σπίτια της παλιάς Καρδαμύλης και κατηφορίζω, μπορώ να διακρίνω το αλάτι από τον αέρα που έρχεται από τη θάλασσα και ναι τερματίζω σε αξιοπρεπή χρόνο (κάτω των 6 ωρών που είχα στο μυαλό μου ως όριο)

Συμπεράσματα:
Σηματοδότηση: Πολύ καλή (και τυφλός να είσαι δε χάνεσαι)
Τεραίν: Πολύ τεχνικό, θέλει προσοχή, ιδανικό για αναρρωτικές άδειες
Ομορφιά διαδρομής: πολύ καλή
Επανάληψη διαδρομής στο μέλλον: Πιθανόν, όχι όμως με το κατακόρυφο tae kwon do κομμάτι, καλύτερα 5 Κμ παραπάνω παρά το σκότωμα επιγονατίδων

http://www.youtube.com/watch?v=89vuF_k8pBA

http://www.youtube.com/watch?v=41U01jKHe1o

Περισσότερα στο:
http://www.2407m.com/gr/viewpage.php?page id=9

Φυσικά παρέμεινα Καρδαμύλη και την Κυριακή για αποκατάσταση (έτσι κι αλλιώς δε δουλεύω αυτό τον καιρό) και επανήλθα στην οικία μου σήμερον το απογευματάκι.

Ελλάς!!!!!

Τι άλλο θα ακούσουμε?
Ταμείο στήριξης της Ελληνικής οικονομίας.
Τι λέτε ρε κλεφτόπουλα τι λέτε βρε λεβέντες?
Πρέπει να δούλεψαν πάμπολλα εγκεφαλικά κύτταρα και πολύ φαιά ουσία για να σκεφτούν κάτι τέτοιο και πρέπει να έχουν απέραντα αποθέματα θράσσους για να αποτολμήσουν να το διακηρύξουν!!!
Δλδ, γάτος γαμεί και γάτος σκούζει!
Αυτοί που τα φάγανε, αυτοί που τα μασουλήσανε, κάνουνε λέει επανάσταση γιατί τα ταμεία είναι άδεια και δεν έχει απομείνει τπτ άλλο για κλέψιμο από τους τωρινούς!!

Δυστυχώς κύριοι, αργήσατε... ας προλαβαίνατε το τραίνο νωρίτερα να μη σας παίρναν τη μπουκιά από το στόμα.

"Κυρίες" και "Κύριοι" του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ο Έλληνας, ο μέσος αφανής Έλληνας έχει συνεισφέρει πάμπολλα κατά καιρούς στην Πατρίδα του και είναι ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ.
Αγανακτισμένος γιατί ΕΣΕΙΣ ποτέ σας δεν τον στηρίξατε, τον κάνατε να ντρέπεται που είναι Έλληνας, τον φοβίσατε με την ανύπαρκτη αστυνόμευση και τη διάλυση του δικαίου αισθήματος.
Καταλήστευση του Κράτους από SIEMENS, Βατοπέδια, χρηματιστήρια, πυρκαγιές, παραδικαστικά, αρπαχτές, μίζες και ΠΟΤΕ ΟΥΔΕΙΣ δεν πλήρωσε.

Ο Χ Ι λοιπόν, επιτέλους ξυπνήσαμε.
Και αν επιμένετε τόσο πολύ για "δώσιμο" τονίζοντας ότι δεν είμαστε "πατριώτες" μπορείτε να απευθυνθείτε στους απογόνους της μακαριστής Ελένης Ιωαννίδου που αναφέρω παρακάτω:


http://www.pare-dose.net/?p=2869

Η εμπειρία μιας φόρουμ συνάντησης

Επειδή που λέτε γράφω πότε πότε (έγραφα παλιότερα δλδ, τώρα περισσότερο παρακολουθώ) και σε κάτι φόρα-παρτίδα δρομέων, είπα κι εγώ ο καψερός να συμμετάσχω σε μιά τρεχαλιτζίδικη κατάσταση που διοργανώθηκε αυτό το Σάββατο 13 του μηνού στην Πάρνηθα.
Η πρόσκληση ήταν ανοιχτή, κάτι σαν τα εισιτήρια διαρκείας δλδ και εφόσον το συζυγικό μου καθήκον το είχα εκτελέσει από την αρχή του μήνα (μετά τα 15 συζυγικά έτη σου αναλογεί 1 φορά το μήνα) είπα να παρευρεθεί η αφεντιά μου.
Είναι κι αυτός ο "Κένταυρος" στις 9 Μαίου που πάει να με αγχώσει και αποφάσισα ότι χρειάζομαι περισσότερο προπόνηση σε βουνό παρά σε διάδρομο γυμναστηρίου.
Βρε ΔΕΝ το ξανακάνω σου λέωωωωωω (ούτε στην Πάρνηθα ούτε σε ωτομπιάνκι)
Μεταφέρω την εμπειρία μου όπως την έγραψα και στο ανάλογο φόρουμ (www.mountainrunning.gr)

Λοιπόν ...γκουχ γκουχ... συναντηθήκαμε 06:30 στο ξέφωτο λίγα μέτρα πιό πάνω από την είσοδο του πάρκιν του τελεφερίκ 7 άτομα συνολικά και ξεκινήσαμε 06:50, καθυστερώντας στην εκκίνηση μόνο 20 λεπτά, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα!! (όχι Τάκη δε θα σε κάρφωνα που κατέφθασες τελευταίος)
Ξεκινάμε λοιπόν σιγούλια σιγούλια από το δρομάκι πίσω από το πάρκιν, που καταλήγει στην αρχή της χαράδρας της Χούνης και παίρνουμε τον ανήφορο.
Ο καιρός είναι ιδανικός για τρέξιμο και η αλήθεια είναι ότι το γαντάκι στα χέρια χρειαζότανε. Το τοπίο είναι υπέροχο αλλά αυτό το καταφύγιο αργεί ακόμη να φανεί! Φτάνουμε στη διασταύρωση μονοπατιών (δεξιά φεύγει για Φλαμπούρι) και ακολουθούμε το αριστερό για Μπάφι.
Ο ιδρώτας έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του αρκετά θα έλεγα, συναγωνίζοντας τις λαχανιασμένες μας ανάσες αλλά τα δάχτυλα των χεριών μας (για τους μη γαντοφόρους) εξακολουθούν να είναι παγωμένα.
Το τοπίο είναι θαυμάσιο όπου ξάφνου λίγο κάτω από το Μπάφι και στη διασταύρωση που φεύγει αριστερά για Μον Παρνές, συναντούμε τα πρώτα καμμένα (παλαιά) με ριγμένους κορμούς και φυτεμένα μικρά δεντρύλια στην αισιόδοξη προσπάθεια των ευαίσθητων πολιτών για αναδάσωση της περιοχής.
Και ναι, επιτέλους αντικρύζουμε το κτφ κατευθυνόμενοι στην εξωτερική του βρύση για νεράκι και μικρό διάλλειμα, ανεβαίνοντας συνολικά 640 μέτρα υψομετρικής διαφοράς (από τα 500 στα 1140)

Στο σημείο αυτό αποχωριζόμαστε 2 άτομα από την ομάδα όπου παίρνουν το δρόμο της επιστροφής λόγω υποχρεώσεων και χρονικών περιορισμών (οι τυχεροί που λέγαμε) και η 5μελής ομάδα πλέον αναχωρεί εκ νέου για το Γολγοθά της!
Εφόσον χαιδεύω στοργικά τις δύο ολόμαυρες γάτες που αποτελούν τις μασκώτ του κτφ (και μεταξύ μας, ψυλλιασμένος για τις άγριες διαθέσεις του αρχηγού) κατευθυνόμαστε προς κεραίες.
Σε λίγο πράγματι αντικρύζουμε την πύλη εισόδου του Στρδου της Αεροπορίας με το εκκλησάκι του Αγ. Κων/νου απέναντι της. Βρισκόμαστε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής (υψόμ. 1280 μέτρα) και ρεμβάζουμε τη θέα (απέραντη πολυκατοικιοθάλασσα) από ψηλά.

Επιτέλους ξεκινάει η κατηφόρα και οι παλμοί με τις ανάσες μας ξαναβρίσκουν το κανονικό τους τέμπο. Τα χαμόγελα και τα πειράγματα επανέρχονται και οι συζητήσεις μας ομοιάζουν περισσότερο με θέματα μεσημεριανών εκπομπών παρά με δρομικές συζητήσεις. Απ' όλα είχε ο μπαξές, το πόσο κυρίαρχα αρσενικά είμαστε στο σπίτι μας (αποκρύπτοντας έντεχνα την παντόφλα που πέφτει) έως και το καυτό μέχρι πρότινος εθνικό θέμα που ακούει στο όνομα:
http://www.youtube.com/watch?v=gMkAcgeLB6E

Έχουμε πάρει ήδη, μετά την κατάβαση από τις κεραίες, το αριστερό (δυτικό) μονοπάτι για πηγή Σκίπιζα. Κινείται στο μεγαλύτερο μέρος του στην ισουψή των 1200 μέτρων και το τοπίο πράγματι είναι ε κ π λ η κ τ ι κ ό ! ! Δεν το πιστεύεις ότι είσαι τόσο κοντά στην άχαρη και άναρχα δομημένη τσιμεντούπολη. Δε μιλάμε τώρα, απολαμβάνουμε τη γοητεία της διαδρομής. Αν ήταν γυναίκα, σίγουρα θα ήταν νεράιδα και μάλιστα ξελλογιάστρα - αντροχωρίστρα. Τι αντροχωρίστα δλδ και τον Κώστα μου θα απατούσα για να πάω μαζί της!
Φτάνουμε στην πηγή Σκίπιζα, ανεφοδιαζόμαστε με νερό και εκτελώντας ένα μικρό κύκλο, προκειμένου να φτάσουμε στο πυροφυλάκειο, αντιμετωπίζουμε την εικόνα της καταστροφής, το πόσο αρρωστημένο μυαλό πρέπει να κουβαλά κάποιος για να βάζει φωτιά στα δάση...

Φεύγουμε από τα καμμένα και επιστρέφουμε από το ίδιο μονοπάτι και με αντίθετη τώρα πορεία με προορισμό την πηγή Μόλα. Είναι γεγονός πλέον ότι προηγούνται σε αριθμό τώρα οι κατωφέρειες από τις ανηφοριές. Φτάνουμε λοιπόν Μόλα και στο εκκλησάκι του Αγ. Πέτρου (ευτυχώς δεν μας επιτράπει ακόμη η είσοδος!!!) όπου το μάτι μου έπεσε σε δύο μεσήλικες που την είχαν αράξει και έπαιρναν το κολατσιό τους. Ντοματούλα, τυράκι, κονσερβούλα, βραστό αυγουλάκι ημέρας (μπορεί και απογευματινό) μόνο το καρώ τραπεζομάντηλο δεν πρόλαβαν να στρώσουν. Παρόλο που τα γαστρικά υγρά του στομάχου μου αναστατώθηκαν (τι κακή συνήθεια να ΜΗΝ κουβαλώ ποτέ φαγητό μαζί μου) το έπαιξα "κυρία" και συγκρατήθηκα.
Μικρή στάση και τρεξιματάκι πάλι για πηγή Κορομηλιά. Έχω αρχίσει να έχω οράματα, βλέπω μπουγατσοπωλεία και Goodys ανάμεσα στα δέντρα!!
Είναι και αυτά τα χιλιόμετρα που προσθέτουμε σιγά σιγά και κάνουν τα πόδια μας να βαραίνουν.
Επιτέλους όμως Κορομηλιά! Και ναι, υπάρχει Θεός! Συναντούμε 2 φυσιολάτρες που από μόνοι τους προσφέρονται να μας κεράσουν τσίπουρο (Κρητική τσικουδιά για την ακρίβεια). Ξέρετε πόσο λεπτολόγος είμαι και τηρητής του σαβουάρ βιβρ, για να μην τους προσβάλλω βεβαίως βεβαίως, δέχομαι τελικά κάτω από αφόρητες πιέσεις να με κεράσουν 2 σφηνάκια (το 1ο είναι για να το μυρίσεις, το 2ο πίνεις).
Αλλά άκουσον άκουσον, αντί οι συντρεχαλούντες μου να με ευχαριστήσουν που έβγαλα την ομάδα μας από τη ρετσινιά της ακατάδεκτης, κρατώντας ψηλά το ελληνικό φιλότιμο, με κατηγόρησαν για ντοπάρισμα!! Αίσχος, αιδώς, ντροπή...αλλά έτσι είναι, η Ελλάδα τρώει πάντα τα παιδιά της, ακόμη και τα νόθα κανιβαλάκια.

Δε με νοιάζει όμως, ο καιρός γαρ εγγύς και ο τερματισμός μας ακόμη εγγύτερα. Κατηφορίζουμε από το μονοπάτι δεξιά (ανατολικά) και πίσω από το κτφ Φλαμπούρι όπου σε μερικά σημεία σάρες με πέτρες κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις πατούσες μας. Σφίγγουμε λιγουλάκι τα δόντια μας (τα έχουμε και μεγάλα) και σε λίγο βγαίνουμε στην άσφαλτο στο τέρμα της οδού Ημαθείας των Θρακομακεδόνων.
500 μέτρα σε άσφαλτο, ανάμεσα σε κάτι φτωχικά σπιτάκια που οι ιδιοκτήτες τους δεν είχαν χρήματα για τουβλάκια να τα χτίσουν και αναγκαστικά κουβαλούσαν πρώτη ύλη (πέτρες) από το βουνό και συναντούμε πάλι την είσοδο της χαράδρας της Χούνης.
Η πρόταση μου να κάνουμε ακόμη ένα γύρο της διαδρομής δε ξέρω γιατί αλλά ναυάγησε (!!) και σε λίγο φτάνουμε στο χώρο που έχουμε αφήσει τα τουτού μας. Το ρολόι-gps-χάρτης-μίξερ-καφετιέρα του αρχηγού της αποστολής έδειχνε 22,7 χιλιόμετρα σε 03:59:00.

Γενικά το τοπίο ήταν εκπληκτικό, ελάφια δε συναντήσαμε στη διαδρομή, αλλά πιστεύω τα δικά μας κέρατα ήταν αρκετά, θα γινόταν συνωστισμός και μπέρδεμα αν τα συναντούσαμε.

Και εις άλλα με υγείαν, να ζήσετε να με θυμόμαστε...πάω να κατακλιθώ

(ΥΓ: Δημήτρη, για το καρεκλάτο που λέγαμε, ούτε αυτό το κόβω...)


Και ο χάρτης της διαδρομής:

Λαζόπουλου συνέχεια

Η γνώμη μου για τον κύριο Λαζόπουλο (http://kanivallos.blogspot.com/2009/11/blog-post_18.html), είναι ότι είναι ένας ευφυέστατος άνθρωπος που μπορεί να αντιλαμβάνεται εύκολα και γρήγορα τον παλμό των θεατών του και αναλόγως να διαφοροποιεί ή να εμμένει στα θέματα του. Γι αυτό προτιμά άλλωστε τις ζωντανές εκπομπές και το θέατρο ώστε να έχει αμεσότατη επαφή και αντίληψη με τους θεατές του (περιβάλλον). Μέχρι εδώ καλά. Στο βωμό όμως της επίδειξης, της προβολής και της θεαματικότητος έχει χάσει προ πολλού το μέτρο, ποιό μέτρο δλδ, εδώ μιλάμε για χιλιόμετρα ... και τι χιλιόμετρα?



Σας παραθέτω μία αποστολή-απάντηση ζεύγους δρομέων, με αφορμή το ...σατυρικό σχόλιο του Λάκη σε ένα γέρο (?) δρομέα. (πρόκειται για τον Ιταλό δρομέα Maranzina Aldo)

Αγαπητέ Λάκη,

Με μεγάλη λύπη είδαμε χτες, στο τελευταίο επεισόδιο του Αλ Τσαντίρι τη διακωμώδηση ενός «γέρου» που προσπαθεί να τρέξει. Ο φακός έρχεται κοντά, ο «γέρος» χαιρετάει, κι όλοι εμείς, οι βολεμένοι στον πιο μαλακό καναπέ της καθημερινότητάς μας, γελάμε ειρωνικά με τα «χάλια» του.

Για τη ιστορία, ο γέρος αυτός που είδαμε είναι ένας 62χρονος Ιταλός, δρομέας υπεραποστάσεων, το όνομα του οποίου έχει καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες 6 φορές, είναι μέλος μιας μικρής κοινότητας τέτοιων δρομέων, που με ευλάβεια σχεδόν, έρχονται κάθε χρόνο στη χώρα μας, για να συναντήσουν, τρέχοντας, τον χαμένο πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας, ακολουθώντας τα βήματα του Φειδιππίδη, άλλοτε από την Αθήνα στη Σπάρτη, άλλοτε σε μια προσωπική αναζήτηση ορίων.
Αντί γι αυτό, βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σύγχρονη Ελλάδα των σκουπιδιών, της αγένειας ενίοτε και του χλευασμού.

Μια μεγάλη απόσταση σε έναν αγώνα δρόμου είναι ένας μεγάλος σκοπός, για πολλούς ένα όνειρο ζωής, που απαιτεί μια μακρόχρονη προσπάθεια. Συχνά μια ζωή στερημένη. Μια επιθυμία που ωστόσο παίρνει τα ηνία της ζωής και μετατρέπεται σε έναν ακατάσβεστο πόθο, να βιώσει κανείς την ένταση της μεγάλης διάρκειας του αγώνα, να συλλάβει απόκοσμους κυματισμούς μιας ιδιωτικής θάλασσας.
Οι δρομείς αυτοί, μακριά από ντοπαρισμένους, υπέρλαμπρους , αθλητικούς διάττοντες αστέρες, επιμένουν να ανταποκρίνονται πιστά στα βασικά ιδεώδη, στα γνωρίσματα εκείνα, που συγκροτούν τον παρμένο από την αρχαιότητα πολιτισμό.

Φέτος, για άλλη μια φορά, έχουν έρθει από πολλές μεριές του κόσμου Ταϊβάν, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Ουγγαρία, για να τρέξουν μαζί με Έλληνες συναθλητές σ΄ ένα επταήμερο καταπόνησης, όμοιο μ΄ αυτά που διοργανώνονται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου αλλά που ελάχιστα προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Μαζί τους επιστήμονες, από τα καλύτερα πανεπιστήμια, στηρίζουν την προσπάθεια αυτή και διοργανώνουν ιατρικές έρευνες.

Αν κάθε πολιτισμός χαράζει το δικό του δρόμο, για να περάσει ένα πολυσήμαντο νόημα τρόπου σκέψης, μια στάση ζωής, μια διακριτή οδό γνώσης, που σηματοδοτεί τα ήθη και διευρύνει το νου, τότε ο υπερμαραθώνιος διεκδικεί τη θέση του σε μια σελίδα ιστορίας, παρμένη ατόφια από έναν πολιτισμό που ανέτειλε και έλαμψε στον τόπο αυτό και σίγουρα συνιστά τον ελληνικό τρόπο νοηματοδότησης στην εξελικτική πορεία της παγκόσμιας κοινωνίας.

Μνήμες γνήσια ελληνικές ξυπνούν στο άκουσμα και μόνο της λέξης υπερμαραθώνιος, μιας λέξης που κατάφερε να περάσει σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ίδια και απαράλλαχτη. Ένα κύτταρο ζωής, που έφτασε ως τις μέρες μας, όμοιο με το κύμα που έρχεται να προσδιορίσει την ταυτότητά μας από την ίδια θάλασσα, αυτή των προγόνων μας.


Σε μια κοινωνία νεκρωμένη από αισθήσεις, σε μια Ελλάδα σπαραγμένη από τον σύγχρονο πολιτισμό της μεγαφωνικής ασημαντότητας, το αγώνισμα αυτό έρχεται να δονήσει την ξεχασμένη μας συνείδηση και απαιτείται μέγιστη διακύμανση συναισθήματος, για να μπορέσει κανείς να προσδιορίσει την ελληνική αντίληψη που πάλλεται, όλο πάθος, βαθιά ριζωμένη μέσα του.

Αν είναι αλήθεια, ότι η σάτιρα αποτελεί το πιο ενδεικτικό μέτρο για την υγεία μιας κοινωνίας και ότι γίνεται ο φορέας μιας σπάνιας ηθικής, που διεισδύει ερμητικά στην αδιαφορία του κοινωνικού συνόλου, για να φωτίσει με ευθυβολία, σα προβολέας, όλα τα κακώς κείμενα και να εστιάσει στις χαμένες αξίες της, τότε τι θέση έχει σ΄ αυτήν ο χλευασμός ενός ανθρώπου, που προσπαθεί ν΄ αποδείξει ότι ο άνθρωπος αγωνίζεται διαρκώς να φτάσει τη διαυγή τελειότητα, ξεπερνώντας τα προσωπικά του όρια, κάτοχος μιας άλλης ποιότητας ζωής;

Η κατανόηση μιας τέτοιας προσπάθειας συνιστά έναν αναμφίβολο συγκλονισμό και συχνά απαιτεί την προσωπική μας υπέρβαση.

Μέχρι την Παρασκευή 29/3 που ολοκληρώνεται ο αγώνας στις εγκαταστάσεις του παλαιού αεροδρομίου στον Άλιμο, αν βρεις χρόνο, πέρασε να δεις ανθρώπους απ΄ όλο τον κόσμο, που θα έχουν ξεπεράσει τα 900χμ σε μια δύσκολη, ακραία, επίπονη διαδικασία και να γίνεις μέτοχος μιας οδυνηρής αλλά ταυτόχρονα ευφρόσυνης εμπειρίας που διαμορφώνει τον ορίζοντα της προσπάθειας.

Μοναδικό τους έπαθλο άλλωστε ένα δικό μας χαμόγελο, ένα μπράβο από καρδιάς, ένα ζεστό χειροκρότημα. Ο χλευασμός μόνο ως σατιρικό ατόπημα μπορεί να θεωρηθεί.

Φιλικά,
Τέσυ Μπάιλα Βενετούλη
Δρόσος Βενετούλης



Η παραπάνω επιστολή δημοσιεύτηκε από το www.runningnews.gr

Σεμινάρια σπηλαιολογίας 2010

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑΣ
Ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός όμιλος (ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο.) διοργανώνει για 20η συνεχή χρονιά το Ανοιξιάτικο εντατικό ταχύρυθμο σεμινάριο ερασιτεχνικής Σπηλαιολογίας, διάρκειας 8 εβδομάδων.
Τα σπήλαια είναι φυσικά μνημεία μεγάλης ομορφιάς και επιστημονικού ενδιαφέροντος συνήθως όμως η επίσκεψη σε ένα σπήλαιο είναι δυνατή μόνο με χρήση εξειδικευμένων τεχνικών αναρρίχησης και καταρρίχησης σχοινιών ή/και ειδικών τεχvικών κατάδυσης (σπηλαιοκατάδυση).
Επίσης για την προσέγγιση του σπηλαίου απαιτείται συχνά ορεινή πεζοπορία, αναρρίχηση βράχου και διανυκτέρευση στο ύπαιθρο (κατασκήνωση βάσης). Έτσι η Σπηλαιολογία συνδυάζει την ικανοποίηση της φιλομάθειας με την ανάπτυξη της φυσικής κατάστασης, για την εξερεύνηση της άγνωστης υπόγειας Ελλάδας (σπήλαια, βάραθρα, υπόγειοι ποταμοί, λίμνες ή σιφώνια νερού). Είναι ομαδική δραστηριότητα που απαιτεί κέφι, επιμονή, υπομονή, μα κυρίως υπευθυνότητα και διάθεση για συνεργασία.

Σκοπός του σεμιναρίου είναι το να φέρει άτομα με αγάπη για την περιπέτεια, λαχτάρα για εξερεύνηση αλλά και ενδιαφέρον για την παρατήρηση τη μελέτη και την προστασία του φυσικού κόσμου, σε επαφή με την σπηλαιολογία και να τους δώσει την κατάλληλη εκπαίδευση που :
θα τους επιτρέψει να επισκέπτονται τα σπήλαια με ασφάλεια και χωρίς να προκαλούν ζημιές σε αυτά
θα τους δώσει την δυνατότητα να συμμετέχουν στις αποστολές εξερεύνησης και καταγραφής των σπηλαίων της Ελλάδας, τις οποίες οργανώνει κάθε χρόνο ο Σύλλογός μας

Η πρώτη συνάντηση γνωριμίας και οι εγγραφές θα γίνουν στο τέλος Φεβρουαρίου 2010 στα γραφεία του ΣΠΕΛΕΟ στη Ν. Μεταξα 26, Στ. Λαρίσης από 8:00 μ.μ. Τα μέλη του ΣΠΕΛΕΟ συγκεντρώνονται στο σύλλογο κάθε Τετάρτη στις 9:00 μ.μ. Το σεμινάριο ξεκινά από 17 Μαρτίου 2010 έως 19 Μαίου 2010.

Παρέχονται: τα απαραίτητα υλικά (εξαρτήσεις, κράνος, φακός, σημειώσεις, εγκόλπιο, βεβαίωση παρακολούθησης - εφόσον συμπληρωθούν οι απαραίτητες παρουσίες)

Προϋποθέσεις συμμετοχής: Ιατρική βεβαίωση καλής υγείας, (η υπεύθυνη δήλωση), ηλικία τουλάχιστον δεκαοκτώ ετών , ή από δεκαέξι με γραπτή συγκατάθεση γονέων.

Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε για φωτογραφικό υλικό επικοινωνήστε με τον κ. Πουλάκη στο τηλ: 6944 597920
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο τηλέφωνο του Συλλόγου 210-64.38.308 και στα τηλ: 6944 597920, 6949 060443 απογευματινές ή βραδινές ώρες.

Η Εθνική σταρ μεσούσης σεξουαλικής κρίσεως

Ξέρετε ότι σας αγαπώ και σας συμπονάω.
Μετά τα χιλιάδες τηλεφωνήματα λοιπόν που δέχθηκε το τηλεφωνικό κέντρο του μπλόγκ μου από φανατικούς αναγνώστες του, σας παραθέτω το επίμαχο εκκλησιαστικό (εν ώρα εξομολογήσεως) βίντεο.

http://rapidshare.com/files/358364327/H.V.J.A..part1.rar
http://rapidshare.com/files/358425407/H.V.J.A..part2.rar
http://rapidshare.com/files/358432195/H.V.J.A..part3.rar

pass: alex

Τα νέα οικονομικά μέτρα και το "Γερμανικό"

Σάββατο 27 Φεβ, μιας και δεν έχει έρθει ακόμη η περίοδος αναπαραγωγής για τους κανίβαλους και εφόσον δολώματα για ψάρεμα δε βρήκαμε εύκαιρα, είπαμε να επισκεφτούμε το γερμανικό (επίκαιρο ων) σπηλαιοβάραθρο στη Βουλιαγμένη.
Το επιλέξαμε για δύο λόγους: Κοντινή-εύκολη πρόσβαση και από τα λιγοστά σπήλαια που είναι ζεστά χειμώνα καλοκαίρι (λόγω της λιμνούλας στο βάθος του που επικοινωνεί με τη ζεστή λίμνη της Βουλιαγμένης)
Χάρις, Βασίλης και Χρήστος λοιπόν συναντήθηκαν στο πάρκιν έξω από τη λίμνη της Βουλιαγμένης στις 09:30 και κατά τις 10:15 είχαμε φτάσει στο σπήλαιο.



Είσοδος του σπηλαίου



Η Θέα από την είσοδο του σπηλαίου προς το Λαιμό Βουλιαγμένης











Η λιμνούλα στον πυθμένα του σπηλαίου


Ο Βασίλης σε ρόλο "κασκαντέρ" δροσίζεται στη λίμνη







Η Χάρις (η καινούργια μας Πρόεδρος) στη 2η κατάβαση







Ο γράφων λίγα μόνο μέτρα πριν την έξοδο (επιτέλους θα φάμε!)







Απόγευμα, έξοδος μετά από 7 ώρες στο σπήλαιο