Ποιητής εκ του προχείρου (πολύ προχείρου)

Πήγα να ξομολογηθώ, συγχώρεση να πάρω
μα σ' είδα και ταράχτηκα, απάνω στον κουμπάρο
θόλωσα ο χριστιανός, του πέρασα κολάρο
τον αλυσόδεσα σφιχτά, τον έβαλα στο κάρο
και το καράβι φόρτωσα που πάει για την Πάρο.
Μα το καράβι βούλιαξε, βρήκε ντουγρού στο φάρο
κατέληξες εις το βυθό, παρέα με το σπάρο
κι εκεί πρωτοσυνάντησες απέναντι το Χάρο.


Σε γνώρισα σε μιά νυχτί, ήμουν με τ' αεροβόλο
Λαμπρινή τ' όνομα σου, καταγόσουν απ' το Βόλο
μου ρίχτηκες ασύστολα γιατί με είδες σόλο
αλλά την έκανες γοργά γιατί ζητούσα κόλο.


Μπαστούνια τα συνάντησα σα γνώρισα τη Μαίρη
όλα του γάμου δύσκολα, τη βρίσκει με το χέρι
κι έλα τώρα που ποθώ να κάνω τον πιανίστα
για το σημείο g λοιπόν κατέφυγα σε λίστα.


Ν' αυτοκτονήσω βάλθηκα, σε συντριβάνι μπήκα
αλλ' ήταν κρύο το νερό, ολοταχώς εβγήκα
για να ξεχάσω τον καημό, επήγα στη Μαρίκα
για να πηδήξεις και εκεί θες βιβλιάριο ΙΚΑ.


Αφού λοιπόν είσ' αλλουνού
φτιάχνω γλυκό του κουταλιού
κι αν δε με θες, ξεπαρεού
γλύτωσα βέρα Λαλαού (νη, ποιητική αηδία).